*****Elimde mîraç gülü sana geldim Mûnise

*****Sesim de çıkmaz oldu donup kaldım Mûnise

*****İçerim ılgım yüklü döndür hayata beni

*****Nergis duruşlarında huzur buldum Mûnise

Merhaba furkansı niyetlerimin inâyeti

Hem-hâl olduğum yüreğim

Neşv ü nemâ bulan cesaretim

Cânıma büyükelçi atadım seni

Ne olur gözbebeğinden ayırma beni

Handan bakışlarında handeler açıyor Mûnise

Âh keşke zihnim bu sese bir  kulak verebilse

Bıraksa nefreti -kibri  içindeki fıtratı dinlese

Beşerliğimin  uçurumunu iyileştiren duâmsın

Ufukta görünen yaşam nöbetim

Bengisuya ulaştıran  kil/im

Süveydâyı koruyan dil/im

Ey beni insan yapan Mûnise

Sendeki   ‘’kâlûbelâda verilen il/im’’

Umudum

Ruhum

Sevdiğim…

Dursun Tiftik