Yaðan kar, ruhum için bir ar
Sevda yüreðin her katresinde asudeleþen bir bahar
Hissiyat niye var, umut vuslat için en itibarlý ve erdemli karar
Yüreðim niye yanar, aþk sultasýyla ruhum edebiyle naifliði bir iþtiyakla koklar


Usül, adap kalbim için nazar
Bir uzuv olsa da yürek, kalbin inhisarýnda har var
Ýnsan niye akar, heves kime kokar, letafetin esrarýnda haz nar
Kul niye korkar, sine-i mahalde merakýn meþkukluðu bizarlýða salar, aþk ne har


Ne kadar sabretsem, çekilsem
Yüreðimin hasretini dindirerek uzlet için hasretsem
Dili unutsam, kelimeyi yazmasam ve hicranýmla yaren olsam
Durmadan meramýmý gözyaþlarýmla anlatsam, avareliðimi meþk için býraksam


Ýçime salýnan hasreti neyleyim
Çekilip bir köþeye bariz olan acizliðime esefle güleyim
Kim ne derse desin aldýrýþ dahi etmeden, sahibime iltica edeyim
Ne kadar mülteci mahzunluðum varsa, edep hanem için çok uzaksa ar’ý nideyim


Heyhat nefesim sarýlýyor aþka
Aþk, haleti ruhi yemden be denli uzaklarda ve yabansa
Acý çekmek sinem için serdedilen bir bahtsa, ona boyun bükeyim
Vakti bekleyeyim, kimseye ayan etmeden edep içinde nefeslenmeyi becerebileyim


Yar hem vuslattýr hem de ardýr
Aþk; vesileler dirliðinde baht için tanzim edilen bahardýr
Karýn zarifliði, mümbit naifliði, esrarý mucibince dile gelen sevdasý
Umudun, ihsanýn, inayetin, niyetin masumluðunda ki zarafetin ülfetindedir, harý


Bilirim ehil olmadýðýmý neyleyim
Zikrettiðim her kelimenin marifetidir mazi berduþluðum
Ne bir bade içtim ve ne de yanýndan geçerek nefeslenmeyi becerdim
Hayli niteliksiz bir nefestim, sefil halimle iktifa edip ömrün son raddesine geldim


Hali efkârýmý anarak ibret alacak
Hasretin baðrýnda nefeslendiðim aþkýn süruru koklanacak
Ýdrakim için vesileler yüreðimle buluþacak, ruhum abat olarak yanacak
Arifin sezgisiyle, edebin en naif faziletiyle aþk, kalbimde þad olarak anlam bulacak



Mustafa CÝLASUN