Hangi rengin muadilisin, sefil yüreðim? Hangi tende kayar gider binlerce duygu hangi tindir savsaklandýðýn belli ki seferisisin sen hüznün yerinden sökülen korniþler ve aþkýn alfabesinde bir bir sektiðin.

Nazenindir yürek.

Naziktir koruduðum adalet.

Nazlýyým varsýn laf etsinler.

Dinmez de asla nazým niyazým erkenden ölürsem üstünü örtsünler kalan þiirlerimin ve ucu kýrýk kalemimde saklý iken sýrlarým.

Hicabýn ötesi aþkýn ateþi.

Aþkýn çok ötesi ölüm denen yolu arþýnladýðým.

Ölüm ne ki hüznün yanýnda yine de razýyým ben derdimle yaþamaya yeter ki rýzasý olsun Rabbimin…

Günlerden bayram.

Bayramlardan umut.

Umutlardan derlediðim nice sözcük ve gözlerimi diktiðim ufuk.

Hercai yüreðim aþkla erdiðim.

Hatim indirdiðim de yalan deðil ve hatmettiðim ömrü sadýk kuluyum Rabbimin sýrýktýr içimde büyüyen hüzün denen mertebe.

Hazaným ben.

Bohçamsa pek yaman.

Yaralarýmý sevdiðim kadar yamalý heybem içinde saklý sökükleri mazinin ve günün güleç yüzü: bazen þadýrvan bellediðim her konakladýðým mekân elbet görücüler geç geldi bu gün zaten görüp göreceklerini görmüþlerdi çoktan.

Çoðulum ben alabildiðine zengin.

Tekilim ben biz olmanýn sýrrý saklý iken en derinde.

Muhafýz alayý adeta imlerim mahmuzladýðým kadar duygularý ve sýrlarý yalnýzlýðýn belki de üstüne serildiðim rahlem.

Mimozalardan belliyorum hayatý ve minyatür yüreðim.

Mokasen pabuçlarým açýlan baðcýklarýna basýp da yüzükoyun yere serildiðim bazense kimseye pabuç býrakmadýðým ve yalnýzlýðým ve hazan çeþmem ve rengi kaçmýþ düþlerim.

Mutlak bir rengim yok benim, yüreðim belki de þüheda aþkýn dokusunda d/okunma ihtimalimdir yalnýzlýða…

Meylettiðimdir huzur.

Mutluluk ise henüz muhtýrasý verilmemiþ bir gizin izinde, gaza gelen gölgelerin tininde saklý iken mevsimin soluk rengi.

Hazan denen mahsul.

Hüzün denen ekin.

Aþk denen devasa yara ve yamalý yüreðimden sýzan her hece içerlediðim kadar hayata bahtým da kara mademki matemimle yarýþan bir rüzgârým ben mentollü sözcükleri yaka paça týktýðým þu satýrlarda yatar kalkarým ben gecenin köründe bazen dikerim söküklerini mevsimin bazense baþ veren hüzne yaftalar yaðdýrýrým.

Dumura uðramýþ þafak ve þakaðýma dayalý kalem denen silah…

Kurþunlarýn izindeyim ve gizinde saklanýrým.

Kurdeþen dökerim geceye iltifat niyetine bazen aralýksýz düþünürüm koynuna girdiðim karanlýk beni anne þefkati ile sarýp sarmalar.

Israrla sevdiðim deðil yalan.

Ýsteksiz yaþadýðým da zinhar.

Muhabbet ehlidir sözcüklerim münazara ettiðim göðün kubbesinde yaþar sevgim ve iyi niyetim.

Bir minvaldir ki yaþamak bir de mizansen içinde saklandýðým ve körü körüne sererim servetimi insanlarýn önüne içinde saklýdýr sevgi ve ikram ve ilgi ve samimiyet ve masumane tebessümler ekerim evrenin tenine bazen kayar düþerim bazen kayar kaybolurum yýldýz misali zaten mahlasýmdýr yýldýz üstelik ön adým adýmladýðým gecenin perçeminde bir yaðar bir donarým; bir aðlar bir sýzarým…

Matemle örülüdür saçlarým.

Ölgün hislerim ve sönen coþkum nasýl da katýksýz hizmet eder evrene.

Yan çizdiðim de doðrudur ne zamanki kendime yakýnlaþsam.

Yan çizdiðim yalandýr ne zamanki insanlara elimi uzatsam.

Mevkiim ve rütbemse rüþtünü ispatlamamýþ bir yalnýzlýktýr ve kuru kuruya severim ben insanlarý bazen þafaðým atar bazen gözümün feri söner ama içimdeki sevgi pýnarý hep çaðlar.

Bir mealim yoksa bile meylederim en güzele.

Rozetim takýlý yakama ben þehrim.

Ben þiirim de ve þiarým aþk bazense hüzün ve köpüren dalgalarda bir yanar bir sönerim yakamozlar misali.