Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir kibrit yakabiliyorsa ormanları
Kibrit çöpüydü bende sevgin.
Haberin yakın edebiliyorsa uzakları
Yakındı bana gözlerin.
Bazen yanına sokulabilmek,
Sen bilmesen de yakınında olmak,
Gözyaşlarımı orada dökebilmek,
Hem mutlu olmak hem ağlamak.
Yalnızlık bitebiliyorsa bir gün
Beklemek zor değil benim için.
Güneş doğunca eriyorsa hüzün
Sen geleceksen sonu gelsin gecelerin
Yüzünü yakından görebilmek
Aldığın nefesin olmak
Senin olduğun yerde ölmek
Gittiğin günde kararmak.
Buna soğuk diyorsanız, yağan kara
Son kez ellerini tutmak isterdim
Eğer gittiysen uzaklara
Donukça bakıyor arkandan gözlerim
Sesini bir daha duyabilmek
Hoşça kal deyip ağlamak
Arkandan el sallayabilmek
Gitmemen için yalvarmak
İsterdim, isterdim.
Mavrigan