YAÞLILAR VE GENÇLER



 

Ýþte hep yýllardýr söylenegelen bu kuþak farký bir türlü sorun olmaktan çýkarýlamýyor. Evet, kuþaklarýn birbirini anlamamasý bir yana gün geçtikçe bazý deðerlerin yitirilmesi iþin en vahim yaný. Bu deðerlerin en baþta geleni ise yaþlýlara saygý ve onlara verilen deðerle ilgili olanýdýr. 
Soruyorum yeni tanýþtýðýmýz polis memuru gence. Babanýz nasýl? Babam sizlere ömür. Anneniz ne yapýyor? Annem eski evimizde oturuyor. Biz de ona yakýn oturuyoruz. Benim aklýma da Annem düþüyor. Zavallý Babam öleli bir yetim gibi kaldý. Kendine bir yer bulamadý. O köþe senin bu ev benim bir yerde tutunamadý. Baþlangýçta yalnýz kalamadý. Sonra da her oðlan onu baþýndan atmak için ne oyunlar yaptý. En son yalnýz kalmaya karar verdi. Sadece gündüzleri olsun yanýnda bir oðlunu istedi ama onu da bulamadý. Bir ara yeðenle kaldý depreme kadar deprem gecesi yeðen onu býrakýp babasýnýn evine gitmiþti. Depreme yalnýz yakalandý evde kapý sýkýþtý. Komþu kapýyý açarken yaralandý. 
Bir ara halamla kaldý ama o zavallýyý da canýndan bezdirdi. Þimdi yalnýz kendisini bir gün þuraya bir gün buraya götürterek yalnýzlýðýný gidermeye çabalýyor. Evi var, maaþý var, temizliðini kýz kardeþim yapýyor ama yine de mutlu deðil. Yemeði yapýlýyor, evi temizleniyor ama derdi bir türlü bitmiyor. Çünkü o yalnýz. 
Ayný tablo bir çok yerde. Aynýsý bu genç adamýn annesinin de kaderi. Aynýsý halamýn kaderi. Zaten o kader mahkûmu. Çünkü hiç çocuðu olmamýþ. Evlatlýk aldýðý çocuk da onu terk etmiþ. Ama yine de ona yeðenleri ve kardeþleri sahip çýkýyor. Hiç deðilse birer ay arayla misafir diyorlar. Benim annemin o þansý da yok. Çünkü o buna razý olmuyor. Gelinlerin evinde kalmak ona esaret gibi geliyor. 
Bu her ailenin kanayan yarasý. Her köþe baþýnda bir yaþlýnýn yalnýzlýk çýðlýðý patlýyor. Kimisi anne babasýndan yalnýz kalaný alelacele bir huzur evine býrakýyor. Dahasý atýlan, itilen, dövülen yalnýz anne babalarýn ahý bu dünyayý yýkmayacak mý? 
Bu tablo ve tablolar hazin sonuçlar olarak karþýmda duruyor. Otobüslerde yaþlýlara yer vermemek için uyuma numarasý yapan gençler biz deðil miyiz? Ýþte o günün gençleri bu gün de anne ve babalarýna evlerinde yer vermeyen orta yaþlýlarýz biz. Evlerde baþ tacý edilmesi gereken yaþlýlarý biz tuttuk dýþladýk kapý dýþýna attýk ya da evlerinde yalnýz býraktýk. Þimdi ne arýyor ne soruyoruz. Bir ara telefonla 
Ýletiþim kuruyorduk þimdi ise ona da bir bahane bulduk. Haftada bir, o da kendi iþlerimiz yahut çocuklarýmýzýn iþleri dolayýsýyla uðruyor, uzaktan bir hal hatýr soruyoruz. 
Bayramlardan bayramlara aranýp sorulan anne babalar artýk ölümleri beklenen varlýklar olmuþlar aile için bir problem bir yük telakki edilegelmiþlerdir. Büyüklerine bu davranýþý layýk gören biz orta yaþlýlar yakýn gelecekte onlardan daha feci hale geleceðimizi düþünmek zorundayýz. Dahasý bu davranýþlarýmýzýn bizi vebal altýna aldýðý onlarýn bize emanet olmasý yanýnda kaybetmeye yarýþtýðýmýz bir imtihan olduðunu da varsaymak durumundayýz. Cennet anneleri ayaklarý altýnda müjdesini apaçýk bildiðimiz halde o cenneti kaybediyor ve yanlýþ yerlerde arayarak büsbütün hüsrana uðruyoruz. Bu yüzden ne dünyada ne de ahirette bir mutluluk belirtisi görmüyoruz. 
Onlara öf bile dememek gerektiði halde biz hep ileniyor hep onlardan þikâyet ediyor, hatta onlara hakaret ediyor, onlarý düzeltmeye, onlarda yanlýþ aramaya çabalýyor bunu onlarýn yüzüne vuruyoruz. 
Anne babasýndan biri yanýnda yaþlandýðý halde cennete giremeyenin burnu yerde sürtülsün diyen o Kâinat Serverinin bu uyarýlarýna kulak týkýyor kendi cehennemimizi þimdiden hazýrlýyoruz. 
Nerede o kötürüm anne babasýna asýlý olduklarý salýncaklarýnda bakým yapan evlat. Nerde o anne babanýn peygamberlerle yoldaþ olma duasý. Nerde hiç annesinin rýzasýný kazanmak için evlenmeyen evlatlar. 
Sahi siz hangisisiniz? Sahi siz nereye hazýrlanýyorsunuz? yeriniz neresi olsun istersiniz cehennem mi cennet mi? Hadi bakalým buyurun buradan yakýn.

Ahmet Kemal