MÜNZEVİ
Kör kuyulara attın lütfedip de çek beni
Hayallere dalmışken bıraktı gerçek beni
.......
Hangi sabah oyalar, gecenin günahını
Bir imdat mı gerekir,kuyudan çıkarmaya
Sakın sırtına alma, maşukun bir ahını
Binbir kürek az gelir,bu çamuru karmaya
Beklenen çıkıp gelse silkelese aklımı
Çıkarsa benliğimden yapışmış izimleri
Beni benden alıpta verseydi son şeklimi
Düze doğru evirip bir etse bizimleri
Hayli güzel köşktü aşk onu yok etti inat,
Anlamayan gönülde yığılmış miras gibi.
Yedi gök yedi zemin bilcümle tüm kâinat.
Yedi düvele karşı dönen ihtiras gibi..
Mütebessim çehreler aydınlatır geceyi
Tesirini zor anlar kalbi kara bedbinler
Edebiyle hoş eyler şiirinde heceyi
Buna şahit melekler yer gök onları dinler
Kalem kelama küsmüş,kurutmuş boyasını
Hangi fücur elinde zaya dönüşmüş ilim
Hangi eller çatlatmış alkıştan ayasını
Zamana asi ruhlar doğrulmuyor bir milim
Biri geliş dünyaya biri gidiş, münzevi
Gönüllere imanın rayihası bulaşır
Müminin gönlü temiz orası Hakkın evi
Dua dua yalvarır hakikate ulaşır
.......
Elest bezminde asmış boynuma yaftasını
Aylar yıllar an olmuş beklerken haftasını
Selim ADIM
ERzurum
Münzevi: İnzivaya çekilen, tek başına yaşayan
(
Münzevi başlıklı yazı
AZİZ REMZİ tarafından
25.08.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
