Sevgi,çok derin anlamları içerisinde barındıran bir kavram."İnsanı bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu." şeklinde tanımlanıyor sözcüklerde.Ancak bu tanım yeter mi,değildir bence,çok yüzeysel bir yaklaşım,kişinin karşı cinse duyduğu sevgiyle bir eşyaya,bir hayvana duyduğu sevgi elbette aynı olmayacağından ortak bir tanımı da yapılamaz.
Zevkler ve renkler tartışılmazmış;uzun yıllardır edebiyata ilgim var ve daha çok hikaye ve deneme türü kitaplarını okumaktan hoşlanırım.Kısa olmaları nedeniyle bu türler,hem vaktimi çalmazlar hem canımı sıkmazlar hem de hap bilgi verirler.Bu yüzden mümkün olduğunca kısa ve net yazmayı ilke edinmişimdir,en değerli hazine zaman ise ben bu hazinenin israf edilmesini asla istemem.
Kişisel gelişim türünde olsa da,aslında,felsefi bir kitap "Sevginin Dili"adlı eser Meltem Soyugüzel'in.
"Sevgi,sevdiğimiz şeyin yaşaması,gelişmesi için duyduğumuz etkin ilgidir."
"Sevgi,hayatın hareket ettirici gücüdür."
"Sevgi,ayrılmış olanı birleştirmeye sevk eden enerjidir."
"Bir buyruk değil,bize rehberlik eden ve bizi aydınlatan idealdir."
"Her erdemin başı ve sonudur."diye özetlemiştir bu kutsal kelimeyi.
Çocuklar için sevginin 5 dili olduğunu söyler ve bunlar şunlardır:
Fiziksel temas,onay sözleri,nitelikli zaman,armağanlar ve hizmet davranışları.
Kitapta Aristoteles'ten çok bahsedilmiş,örneğin dostluğu üç gruba ayırır:Siyasi dostluk,hazz dayalı dostluk ve erdeme dayalı,yaşam boyu sürebilen gerçek dostluk."İnsanın dostu bir başka kendidir."sözüyle kişinin karşısında daima bir başkasının var olduğunu ifade eder.
Bu kitabı büyük bir heyecanla okudum ve altın değerinde notlar aldım,alışkanlığımdır benim her okuduğumdan notlar almak.Lise yıllarımı hatırladım felsefe derslerini,kimse sevmezdi,burada adı geçen filozoflara:
"Sizin hiç mi işiniz gücünüz yok be adam,bir konuda da sessiz kalın,"diyerek az kızmamıştık geliştirdikleri kuramları ezberlerken.O günlerimi çok özlüyorum,vaktim vardı okunacak kitaplarım yoktu, şimdi çok kitaplarım var ama okumaya geçim derdi yüzünden vaktim az.
Sevginin söylenmesi mi yoksa gösterilmesi mi esastır, hem söylenmelidir özellikle kadınlar sevildiklerini duymak isterler hem de gösterilmesi gerekir bence.Şakalaşmalar,sürprizler,hediyeler örnek verilebilir.
Freud sevgiyi:"Cinsel içgüdünün yansıması ve yüceltilmesi,"olarak tanımlamış ama kadın-erkek ilişkisini içerisinde ele almış.Eşyalara duyulan sevgide ise elbette bundan söz edilemez.
"Sevginiz, karşılığında sevgiyi yaratmıyorsa güçsüzdür."Marx.
Yazar,sevme yetisi için gerekli nitelikleri,iki gruba ayırır:
a-kişinin kendi narsisizmini yenmesi
b- narsisizmin karşıtı nesnellik.
Sevginin belirleyicileri ise:
1.Yakınlık.
2.Kişisel özellikler
3.Tanışıklık
4.Ödüllendiricilik
5.Bilişsel denge
6.Benzerlik.
"Sevgi,bir başka insanın etkin biçimde içine girmektir."diyor Fromm.Sadece içine girmek değil,orada hüküm sürmek hatta taht kurmaktır sevgi çünkü,yaptırım gücü vardır.Hani diyoruz ya,seven ne yapmaz, diye, hem herşeyi yapar hem de yaptırır.
"Sevgi,insan hayatının iç yasasıdır ve insanoğlunun tabii olarak arzu ettiği mutluluğa ulaşmanın yegane vasıtasıdır."diyor Tolstoy, demek ki mutlu olmanın şartı sevmekten geçiyor.
Kitabın son bölümlerinde ise aşk konusuna yer verilmiş ve bazı kuramlar açıklanmış,bunlardan birisi Sternberg'in Üçgen Aşk Kuramı.Ona göre aşk; yakınlık, tutku ve bağlılık öğelerini içerir.
Sevmek,sevmek,sevmek....Sonuç olarak kainatın değişmez tek yasası bu duygu olmasaydı insanları birarada tutan güç olmayacaktı.
Tanrı hiç sevmeseydi biz kullarını yaratır mıydı?
Sevmeseydi,ne kadar günahkar olursak olalım,tövbe etmek şartıyla bizleri affedeceğini bildirir miydi?
Gece,gözlerini kapatanlar içindir;sevgide bonkör olamayanlar iyilikte nankör olurlar.
