Sen Giderken
Sen giderken soluğum boğum boğum
Mecali tükenmiş bir yaşlı gibi
Takatim tükeniyor
Umutsuzca bakıyorum gözlerine
Uzaklaşıp giden gölgen ardından
Her şey siliniyor gözlerimden
Adımlarım ağır başım geride
Son bir umut belki yakalarım gözlerini yine
Sen giderken
Renkler siyaha dönüyor, ağlayamıyorum
Zehrim içime akıyor
Sensizliğin sızısı
Dudağımda patlamış uçuk gibi
Sessizliğe bürünüyor taze hatıralar
Sanki o yaşanan saadet dolu dakikalar
Bize ait değil
Birden dün oluyor
Zamanın anaforları arasında kaybolan
Sen giderken
İçimde bir çocuk ağlıyor
En sevdiğini kaybetmiş gibi
Öksüzlüğüm yetimliğim
Bir mıh gibi yeniden yeniden çakılıyor yüreğime
Hava bozuk kasvetli
Bütün çiçekler sonbaharmış gibi
Solup gidiyor sen giderken
Bütün kuşlar göç ediyor ülkemden
Evler boşalıyor bacalar sönüyor
Bir ölüm sessizliği dolaşıyor
Sen giderken bedenim ayakta ruhum can çekişiyor.
13.04.2010
Dönay Kurt
(
Sen Giderken başlıklı yazı
donay-kurt tarafından
13.04.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
