ÖĞRETMEN
İlimlerle yoğrulup kapkara
beyinlere
Medeniyet ışığı götürmeli
öğretmen
Fedakârca çalışıp büyük ve
küçüklere
Atide engelleri aşırmalı
öğretmen
Namerdin değil, merdin
gönüllerdir yatağı
İlim irfan yuvası öğretmenin
otağı
Kötü düşüncelerin olmamalı
tutsağı
Ta ki, yerin dibine batırmalı
öğretmen
İstemez ki şan, şöhret, ne de
bir tek madalya
Her şeyin anahtarı hazinedir
akıl ya
Azrail, cehaletin gelir canın
almaya
Cehaleti kabrine yatırmalı
öğretmen
Bir harfi öğretenin kölesi
nerde hani?
Arar durur bıkmadan Çin’de
olsa ilimi
Kelepçe takıp kola mahkûm
edip zulümü
Zalimlerin işini bitirmeli
öğretmen
Kalplerde yaşayan o, zihinlerin
güneşi
İstikbale yol bulan ülkünün
meşalesi
Kokuşmuş beyinlerden cehalet
denen leşi
Çıkarıp atamazsa tükürmeli öğretmen
Karanlık gecelerin sönmeyen
ışığı o
Dünyanın her yerinde ilimin
beşiği o
Her şeyde güzelliğin,
doğrunun aşığı o
Gerçekleri insana göstermeli
öğretmen
Bütün derde olmalı bir ömür
boyu derman
Eylemeli hakkıyla güzel doğru
bir ferman
İnsanlar bir birinden nefret
ettiği zaman
Kin, garez duyguların
söndürmeli öğretmen
Eğitimde oluruz çelik gibi
bir nefer
Her toplumda eğitim çirkef
illetler keser
Şahbaz yapar gönülden bu
çağrıyı son sefer
Huyda kötü yönleri yitirmeli
öğretmen
Kenan Şahbaz
Umut Çiçekleri Şiir Kitabımdan