bir gece ansızın daraldım
kendimi attım sokağa
hava serin ve birazda nemli
sokakları adım adım yürüdüm
karış karış gezdim
sonra bir an durdum
baktım o da ne
biri var köşede
zifiri karanlık içerisinde
hareket etmekle sürünmek arasında
gözlerim alışınca karanlığa
seçtim üzerinde incecik bir kazak
ve çok eskilerden kalma
yırtık bir pantolon
saçı sakalı sorma birbirine girmiş
insanlığın ilk yılları gibi
gittim yanına
ürktü uzaklaştı benden
korkma dedim bende insanım
sen gibi
sende kötüsün onlar gibi dedi
durdum baktım yüzüne
o da bakıyordu benim yüzüme
kalktı ayağa baktı semaha
ey yer gök arasında kalan
ve her şeyi kendine sanan
üç günlük dünyada
kendini sonsuz sanan
mahluklardır insancıklar
savaş açıp öldürdü birbirini
para için yaktı geçti sevgiyi
gri için kesip biçti yeşili
baktı bana bir kez daha
bu yırtık giysili adam
bana insan lazım değil dedi
hadi çık git dünyana
zira burada
talan edilecek bir şey kalmadı
yürüdüm geri dönüş yolunu
koşar adımlarla
ve hemen dikildim
aynanın karşısına
ölecek ve yok olacaktım
ama bir kez olsun
bu hayatı gerçek anlamıyla
yaşayamayacak
sadece yaptığım kötülüklerle
anılacaktım.
(
İnsan başlıklı yazı
şaiirşiir tarafından
24.11.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.