Ailem ve Ben 15- ALÝ AMCAM YA DA NAM-I DÝGER TONYALI

Dedemin en güzel ahlaklý oðluydu. Herhangi biri tahsili yoktu ama erdemli biriydi. 'Ýdi' diyorum, o þimdi dünyada yok. Depremde çocuðu ve bir torunuyla birlikte enkaz altýnda kaldý. 

Ailenin en çok sevilen evladýydý. Babasýnýn üstün ahlakýný miras almýþ tek evladýydý. Herkese karþý saygýlý bir insandý. Ýnsanlýk denince o anlaþýlýrdý. Abisinin huylarýna katlandý, huysuzluklarýna karþý evliya sabrý gösterdi. Halinden þikayeti de yoktu. Kimseye dert yanmazdý. Abisi evden ayrýlýp baþka bir hane kurunca evin bütün yükü onun omuzlarýnda kaldý. 

Kendi evlilik masraflarýndan sonra kardeþinin evlilik masraflarýný da üstlendi. Uzun zaman o evde aðýr yükleri omuzlamaya devam etti. Çünkü kardeþinin çalýþtýðý iþyerinden kazandýðý para çok azdý. Belli bir zaman geçip aile düze çýkýnca öndeki eve geçti. Abisinin kaprislerine katlanarak, onunla birlikte inþaat ameleliðini üstlenerek yeni mülkler edindi. 

Eyere de gelir, semere de gelirdi. Tam bir arabulucuydu. Onun olduðu yerde ihtilaf olmazdý. Geldiði yere sükunet gelirdi. Bu sükunet onun aurasýnda vardý. 

Evde, iþyerinde, mahallede, her yerde sevilen bir yapýsý vardý. Kemiði sevilir, kaný sýcak derler ya o tiplerdendi. Büyük, küçük herkesin ortak yargýsý iyi insan olduðu noktasýndaydý. 

Fabrikada çalýþýr, eve döndükten sonra da boya- badana iþleri yapardý. Bu ek iþ sayesinde bayaðý mal -mülk edinebilmiþti. Ama içinde mal -mülk edinme hýrsý yoktu. Vardiyalý çalýþýr, bazen gündüzleri uyurdu. Ama eve gelip gidenlerin kalabalýðýndan hiç þikayet etmezdi. 

Bütün kardeþlerin ortak sevgilisiydi. Hatta bütün akrabalarýn. O güzel ahlakýyla mümtaz biriydi. Babam'ýn yanýnda onun ayrý bir yeri vardý. Komþunun karýsýyla iliþkisi olduðu söylenir, onun bazý çocuklarýnýn buna benzediði dedikodusu kadýnlar arasýnda yapýlýrdý. Evine uzun zaman uðramayan uzun yol þoförünün yollarda baþka kadýnlarla iliþki kurmasýna intikamý sayýlýyordu. 

Þehir merkezinden daire satýn aldý. Daha sonra orayý satarak bacanaðýnýn bir kooperatifinden daire ve dükkan aldý. Depremde yýkýlan bu sitede can verdi çocuklarýyla beraber. Ayný siteden baþka bir daire de almýþ, onu abime kiraya vermiþti. 

Ayný sitede satýlýk daire sormuþtum; bana 'yok' demiþti. Daha sonra o daireyi alýnca bayaðý içerlemiþtim kendisine. O büyük felaketten sonra benim kurtarýcým olduðunu düþünmüþtüm ve kendisinin son bir iyiliði olarak bu olayý hala anar, kendisine dua ederim. 

Ara sýra kaðýt oynar, çevresinin mutluluðu için, onlarla her türlü yola giderdi. Uzun yýllar abisinin emrinden çýkmamýþtý. Babasýný ,büyük abisini, ablalarýný sever, sayardý. Yeðenlerine þefkat gösterir, çevresine ýþýk saçardý. Güzel ahlak demek ki böyle bir þeydi. Kimseye bir zararý olmaz, her kese faydasý dokunurdu. 

Babamýn ölümünü - o sýrada Ankara Hasanoðlan Anadolu Öðretmen Lisesinde öðretmenlik yapýyordum- bana o haber vermiþ, telefonda önce Babamýn aðýr hasta olduðunu söylemiþ- zaten bunu ben biliyordum- sonra 'bunun herkesin baþýna gelecek mukadderat olduðunu' aktararak beni hazýrlamýþtý. 

Dünya boþtu. Cesetleri bile tanýyamamýþtýk. Kuzenimizin enkazda sakallarý çýkmýþ; onu babasýyla karýþtýrmýþtýk. Mallarý, mülkleri iki damadýna kalmýþtý. Bizde böyle söylenir. Çünkü kýzlar bireyden sayýlmaz. 

Þimdi onu hayýrla yâd ediyoruz.