Öncelikle þunu söylemek isterim ki unutmak sevmek kadar güçtür. "Sevdiðimiz kiþi doðru kiþi mi?"diye düþünür dururuz. Sonra "Gerçekten seviyor muyum?" demeye baþlar bide onu düþünürüz. Bu sorulara cevap ararken yeri gelir hayatý unutur iç dünyamýzda kayboluruz yeri gelir etrafýmýzdaki insanlar ile kavga eder huzursuz oluruz. Sadece bir sorunun bile içinden çýkamazken unutmayý ya da sevmeyi basit bir þey olarak görürüz. Sizce de bu kadar kolay mýdýr?

Er ya da geç bir cevaba ulaþýrýz. Verdiðimiz cevaba göre ya sorgusuz bir aþk baþlar yada unutma çabalarýna doðru adým atýlýr ve iliþki biter. Taraflar birbirleri ile yaþadýklarý anýlarý hatýrlar sadece. Unutmak zordur çünkü bir yaþanmýþlýk öyle tek kalemde silinmez. Aslýnda önemli olan da sonucun baþarýlý olmasý ya da olmamasý deðildir. Bunun için atýlan adým ve çabadýr aslýnda önemli olan.

Bir de þu açýdan bakalým evet unutmak gerekiyor ama neyi?

Sevgiyi mi?

Yaþanýlan anýlarý mý?

Karþýdaki kiþiyi mi? 

Bana sorarsanýz sevgi kalpten gelir ve gerçekten kalpten gelen bir duyguyu beyin ne kadar istese de unutamaz. 

Yaþanýlanlara gelirsek eðer yaþananlar insana ders verir. Yapýlan hatalarda tekrara düþülmeyi önlemesi gerekir. Bu yüzden bence yaþanýlan anýlarý da unutmamanýz gerekir. Çünkü anýlarý unutmak ayný hataya tekrar düþmeye ve çýkmaz bir döngüye girmeye sebep olur.

Son olarak sizin unutacaðýnýz karþýdaki kiþi olmalýdýr. Size zarar veriyorsa ya da vermiþse unutulmasý gereken odur. Zor olan da aslýnda onu unutmaktýr.