BAHANESİ
ÇOK
Sessiz
gelir bazen ölüm
Diş
gider diz gider saç gider
Adımlar
küçülür, beller bükülür
Kulaklar
gider akıl gider,
Bebekleşir
bazen, yatağa düşer
Toprağı
özler, yıllarca ölümü bekler
Yaşadığından
habersiz
Akıl
gidince, gençlere örnek
Kimi
depremde gider kimi kazaya kurban
Kimi
yanar kimi boğulur
Kimi
katil olur, kimi öldürülür
Bahanesiz
ölüm yoktur
Baş
ağrısı bahane
Derler
pıhtı attı beynine
Ölümün
bahanesi, bahane
Rahmeti
çok olsun denir sonunda
Yalnız
doğuyor, ölüyor yalnız
Çok
yaşarsa yine yalnız
Doksanı
geçince tanıyan kalmaz
Eş
kalmaz, arkadaş kalmaz, dilinden anlayan olmaz
İşlerini
yapamaz, yük olursun çevrene
Paran
varsa eh neyse
Yoksa her gün yine ölmedi diye bakılır yüzüne
Bebek
gibisindir artık
Topraktan
başka yok dostun
Sen
onu, o seni özlersin
Vaktini
kimse bilmez
Topraktan
hasıl insan, toprağa döner
Toprak
temizler cansız her ne varsa
Canlıya
çevirir terütaze
İlkbaharlar
sevilir o nedenle
Toprağa
düşenin nüvesinden canlanır, her türlü çiçekler
eminnur acar