Zemheriler ağartır yıldızların şavkını
Gönlüm hemhal olmadan demlenmez şur-u saye'de
Bir güneşin gülüşü sanki, ruh-u revanda
Dağlamadan sevemez kalbin kalbimi

Ürperir kuşların kanadı göğe uçamamaktan
Nöbet tutar yokluğunda gözleri kırlangıçların
Gönlüme açılan son kapıdır varlığın
İçimdeki hüzünlerde dolaşır adın

Kaderi sinemde taşıyan son acı bilirim bu şiiri
Aşamadığım ilk yokuşta takılırım yüreğine
Düşerken nasıl tutunursa geceler soğuk yüzüne
Öyle tutundum zemheri bildiğim gözlerine

Sen benim ikliminde yetişmeyen uçurum çiçeğim
Gülüşü hasretin bozkırlarına vurmuş taze dalımsın
Aşkı aradığın bu iki satırlık sokaklarda
Ben iki kelime içinde seni yaşatırım

Ey kanatları kör, içi sayeye sığınmış mahsun bakışlım
Hevesle bekleyip açar sandığım ıhlamur ağacım
Aşkı parmak uçlarında yaşamak için kurutulmuş taze kır çiçeğim
Beni güneşin güne göz kırptığı seher vaktinde içinde hasret kalınmış sevdiğinde ara
Hoşçakal zemherim, hoşçakal acı güne uyanmış tarifsiz sevincim ..
Hoşçakal

( Zemheri başlıklı yazı Kıyı Şairi tarafından 19.01.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu