Yazý baþlýðýný okuyunca, dudaðýnýzda beliren acý tebessümün, yüzünüze nasýl yayýldýðýný yakýndan görüyor ve izliyorum.

Belki de kimden söz edeceðimi, yazý baþlýðýný okuyunca anladýnýz da dudaðýnýzdaki acý gülümseme ondan.
Sultan Ýbrahim, 5 Kasým 1615’te I. Ahmet Han’la Kösem Mahpeyker Sultan’ýn küçük oðlu olarak, Tersane Saray-ý Hümayun’da Dünyaya geldi!
Daha iki yaþýnda bir bebekken Babasý I. Ahmet’i kaybetti. Þehzade yetim kaldýðýnda, ne tahtan haberi vardý ne de taçtan.
IV Murat Osmanlý hükümdarý olunca, Revan seferine çýkarken; tahtýn selameti için, önce þehzade Beyazýt’ý ibri(?)þim kemendiyle boðdurdu; sonra diðer kardeþi þehzade Süleyman’ýn boðulmasý için ferman eyledi.
Kösem’den dünyaya gelen öz kardeþi Kasým’ý da Baðdat seferi arifesinde boðdurunca, Kösem Sultan’ýn, kafes arkasýnda sakladýðý küçük þehzade Ýbrahim’in Osmanlý saltanatýna giden yolu açýldý, dikensiz gül bahçesi oluverdi.
Ýbrahim’in saltanata uzanan çocukluk yýllarý ve eriþkinlik dönemi, kafeste bir odada, yýllarca cellât bekleme kâbusu içinde geçmiþti.
Kolay mý, onca yýl ölüm korkusuyla yaþamak?
Tek bir oda da ve kafeste korku içinde geçirdiði kâbus gibi yýllar, þehzade Ýbrahim’in sinirlerini bozmuþ; genel saðlýðýný da altüst etmiþti Þehzade hastaydý.
Geçmeyen baþ ve vücut aðrýlarýna duçar olmuþtu. Osmanlý hanedanlýðýnýn gencecik varisi, hem bedenen hem de ruhen rahatsýzdý.
Kader Ýþte!
Osmanlý hanedanlarý, Devlet-i Aliye’nin selameti adý altýnda, kardeþ kardeþi boðazlarken; Anadolu Türk’ü de kendi yazgýsýyla baþ baþa, Beylerbeyi, eyalet valileri ve de türeyen eþkýyalarýn zulmü altýnda, yaþam savaþý veriyordu.
IV. Murat’ýn beklenmeyen ölümü, Ýbrahim’in daha 25 yaþýndayken, dünyanýn en büyük devletinin baþýna, Padiþah olmanýn yolunu açtý.
Kendisini tahta davet edenlere: ‘Bana taht-u saltanat gerekmez; karýndaþým sað olsun’ diye odasýndan çýkmayan þehzadeyi, annesi kösem; zar zor dýþarý çýkmaya ikna etti. IV. Murat’ýn cesedini görmeden aðabeysinin öldüðüne bir türlü inanmadý.
Murat’ýn cesedini gördükten sonra, ikna oldu ve apar topar tahta çýkarttýlar þehzade Ýbrahim’i.

O günden sonra Devlette, memlekette sultan Ýbrahim’indi.
Ýþte bu saltanat dönemine ait hem koca bir Ýmparatorluðun 18. Padiþahý, hem de Ýslam Âleminin 97. Halifesi unvanýna sahip Sultanýn birkaç icraatýný, özetleyerek Osmanlý Hayranlarýna selam göndermek istiyorum.
Ýsterseniz, ilk önce Cinci Hoca adýyla maruf; Karabaþzade Hüseyin Efendi’yle söze baþlayalým.
Kösem sultan, küçük oðlu Ýbrahim’i tahta çýkarýnca, onun amansýz hasatlýðýna da derman olacak bir hekim arýyordu.
Sultan Ýbrahim Hanedanlýðýn tek umuduydu. Ondan baþka padiþah olacak þehzade yoktu. Hanedanlýðýn zürriyeti yok olmakla yüz yüzeydi.
Safranbolulu üfürükçü Karabaþzade Hüseyin Efendi’nin cinlerle iletiþim kurduðu söylentisi Saraya kadar ulaþmýþtý.
Kösem Sultan, Padiþah Ýbrahim’i tedavi etmesi için Cinci Hocayý saraya davetti. Cinci Hoca davete icabet etti, baþýnda sarýðý, sýrtýnda feracesiyle Saray’ýn kapýsýný çaldý.
Sultan Cinci Hüseyin efendiyi görünce rahatlamýþtý. Deyim yerindeyse, ilk görüþte sevdi cinci sultaný, sultan da cincisini.
Üfürükçü Hüseyin Efendi, Sultan’a okudu, üfledi, baharatlardan; bitkilerden macunlar yaptý: yalnýz aðrýsýna, sýzýsýna deðil; iktidarsýzlýðýna da çözüm buldu.
Cinci hoca tedaviye baþlamadan önce kadýnlardan kaçan Sultan; cincinin tedavisinden sonra, haremdeki kadýnlara olan düþkünlüðü arttý, dillere destan oldu.
Tedavinin baþarýlý olmasýyla Cinci Hoca, sadece þöhret ve servet kazanmakla kalmadý! Padiþahýn emriyle kendine saray da yaptýrýldý.
Devlet-i Aliye’nin iþlerinde söz sahibi oldu. Hüseyin Efendiye Galata Kaymakamlýðý verildi. Memleketi Safranbolu’da halen otel olarak kullanýlan Cinci haný yapýldý.
Dahasý da var elbette, var da yazacak yerim dar!
Cincinin tedavisinden sonra, Sultan Ýbrahim; gece demeden gündüz demeden haremden dýþarý çýkmýyordu.
Keþke yalnýz kadýna düþkün olsa; haremde cariyeden çok ne var?
Ayný zamanda samur kürke, mala ve paraya da düþkünlüðü arttý. Yalnýz bir þey düþünüyor, yalnýz bir þeyden zevk alýyordu.

Samur!

Sivas beylerbeyi Vardar Ali Paþa’ya ramazanda bir memur gönderdi. Bayram harçlýðý olarak otuz bin kuruþ göndermesini ferman buyurdu. Ýbrahim’in fermaný yalnýz parayla, akçeyle de sýnýrlý deðildi!
Sivas’ta Ýbþir Paþa’nýn güzel bir karýsý olduðunu iþitmiþti, onu da beraber göndermesini emretti.
Vardar Ali Paþa fermaný alýnca þaþkýnlýk içinde ne yapacaðýný þaþýrmýþtý. Memleketin ayanlarýný topladý Sivas’ýn yýllýk mahsulünü, kendi zamanýna düþen payý hesaplattý.
Ayanlarýn yaptýðý hesaba göre istenen parayý göndermesi mümkün deðildi.
Ali Paþa hem üzgün, hem de þaþkýn; ‘Bu kadar akçeyi nereden vereyim? Halkýn malýný alýp yol mu keseyim’ ayrýca bir Müslüman’ýn nikâhlý karýsýný nasýl teslim ederim diye cevap verdi.
Sultan Ýbrahim’in Vardar Ali Paþa’nýn bu cevabýna karþýsýnda ne yaptý biliyor musunuz?
Karýsýný istediði Ýbþir Paþa’ya emir verdi Vardar Ali Paþa’nýn ‘Ya baþý, ya baþýn’ diyerek baþýný istedi.!
Zavallý Ýbþir!
Karýsýný padiþaha teslim etmeyen Sivas beylerbeyi Ali paþanýn kellesini kesti ve Payitahta gönderdi..
Ali Paþa’nýn Ýþbir’e Son sözü ‘Ben ne iþledim sana? Senin avradýný Sivas’tan talep ettiler, namusunu koruyup vermediðim için mi seni bana musallat ettiler’ oldu!
Ýþte böyle dostlar.
Kaleme aldýðým bu tarihi gerçekleri sizde araþtýrýp, daha detaylý bilgilere ulaþýr, gerçekleri tetkik eder, yazdýklarýmdan daha fazlasýný gözlerinizle görebilirsiniz.
Ben sadece hafýzanýzý tazelemek, istedim. Saltanat sevdalýlarý ve Allah varken, kula kul olmak için yanýp tutuþanlara; söylenecek tek þey, Allah Akýl Ýhsan etsin!

                                                         …/…

Hayal DENÝZÝ