Vakit tamda  öðlen vaki! Güneþ tepeye dikilmiþ, gölge küçüldükçe küçülmüþ. Çalýþma odamdaki kanepeye sýrtüstü uzandým.  Göz kapaklarýmý kapattým; bilinçaltýmýn derinliðine, kulaç atmaya baþladým.  Hedefim  dehlizlere girmek, içimdeki ýþýðý yakalamak.

Bazen insanýn kendi özüyle konuþmasý, kiþiye çoðu zaman yalnýzlýðýný unutturuyor.

Bilinçaltýmdan, gülümseyen yumuþacýk bir ses yükseldi!

 Bilmece oynamayý sever misin?

Çocukken oynardým- dedim.

Hazýrlan öyleyse, ilk çapraþýk soruyu soracaðým dedi! Bu da nereden çýktý  der gibi baktým yüzüne bakýþým onu  hiç etkilemedi.

Karalýydý tartýþmaya açacaðý soruyu  bilmece oyunu kýlýfýyla soracaktý.

Sor  der gibi gülümseyerek baktým yüzüne.

Çocuk gibi sevindi.

Ýslam âlemi kutsal bir ayý idrak ediyor.  TV kanallarý Ýlahiyatçýlarý yarýþtýrýyor ekranlarda. Ýzleyenlerde telefonla baðlanýp abuk sabuk sorular soruyorlar.

Hem de birinin sorduðunu hiç duymamýþ gibi öteki de ayný soruyor ve aldýklarý cevapta haliyle hep ayný.

Bende abuk sabuk bir soru sorayým,  nasýl bir cevap vereceksin birlikte görelim diye kýkýrdadý.

Gayrý ihtiyari uzatma ne soracaksan sor deyivermiþim; birazda bozuk çalar gibi…

Alýndý, yüzü düþtü, kýrk yýlda  bir oyun oynamak istedim, beni azarladýn diye sitem etti.

Gönlünü alana kadar akla karayý seçtim. Nazlanma sor gayrý dedim.

Buz gibi bir ses tonuyla Ýnsan mý Üstün yoksa Kur’an mý daha üstün demez mi?

Dünya  yýkýlsa  bilinçaltýmdan  böyle bir soru  beklemezdim. 

Þaþtým  kaldým.

Bilinçaltým ya da zihnim ne yapmak istiyor? Bana ne gibi bir tuzak kuracak, sonra karþýma geçip halime gülecek?

Sonra; belli ki aydýnlanmak istiyor diye geçti içimden.

Aydýnlanmak dedim de  içimdeki ses, ciddi ciddi kolay mý dedi. Kolay mý zor mu  Vallahi  bilmiyorum!

Bildiðim bir þey varsa; oda  Buda'nýn aydýnlanmayý basitçe “Istýrabýn sonu”  diye tanýmlamasý.

Gerçekten bir insan aydýnlanýnca ýstýrabý sona erer mi, ermez mi yaþayýp birlikte göreceðiz.

Lafý çok uzatmamalýyým. Mademki biz bir oyun oynayacaðýz, oyunu boz mamalýyým. Yoksa zihnimin dilinden kurtulamam.

Aslýnda  bilmecenin cevabýný biliyorum.  Lakin cevabýn içini doldurmadan ne söylesem; yeni bir soruyla karþýlaþýrým. Onun için vereceðim cevabýn içini doldurmalý, soruya muhatap olmadan iþin içinden sýyrýlmalýyým.

Dedim ki bu sorunun cevabýný biliyorum.

Bilmece biraz heyecan kazansýn, ayný zamanda cevapta tatminkâr olsun isterim. Onun için bana  biraz zaman ver!

Önce nazlandý sonra peki dedi.

Hepimiz biliyoruz ki Ýnsan Allah'ýn sanatý ve yaratýlmýþlarýn üstünüdür. Kur’an-da  insaný eþref-i mahlûkat olarak tanýmlar.

Yani  yaratýlmýþlarýn en üstünü…

Hepimiz biliyoruz ki, Ýnsanlýk tarihi, dinler tarihinden eski. Kitab-ül Esrar’ýn yazarý da  “ Okunacak en büyük kitap insandýr” diyor.

Derviþ Yunus kendini” Ete kemiðe büründüm, Yunus diye göründüm! Diye  özetlemiþ…

Ahmet Hulusi Yaþamýn gerçeði isimli eserinde; “Bütün ilimlerin baþý, Allah’ý bilmektir! “Allah”ý bilmeyenin ilmiyse, boþa emektir” demiþ.

Birde  “Nefsini bilen Rabbini bilir’ hadis-i þerifini göz önüne alýrsak; bizim bilmecenin cevabý ayan beyan orta yere çýkmaz mý?

Elbette çýkar ve arif olan anlar! Elbette bizim verdiðimiz cevabý, Haram parayla Kâbe’ye gidilir fetvasý verenlerin; Camide siyaset yapanlarýn, Kur’an-ý eline alýp miting meydanlarýnda sallayanlarýn onaylamasýný bekleyecek de deðiliz.

Efe Elmas; Kitab-ül Esrar’da “Hayat'a karanlýkta baþlarýz önce, Bu karanlýk sona erer O’na dönünce, Sen içini aydýnlatmazsan eðer; Bu kitabýn sayfalarý aydýnlansa neye deðer! Diye seslenmiþ.

Haksýz mý?

En iyisi yazýya Cemalnur Sargut’un “ Ýnsan, Allah'ýn Sonsuzluðundan Gelir, Birliðine Döner” cümlesiyle son noktayý koyalým.

Hayal Denizi

Araþtýrma Arþivden.