YENÝ ZÝHNÝYET, VE ESKÝNÝN SAVAÞI


YENÝ Türkiye’nin yeni zihniyetine karþý eski zihniyetin direnci kýrýlamamýþtýr henüz. Eski zihniyet Yeni Türkiye’ye baþtan beri karþýdýr ve onu engellemek için elinden gelen her þeyi yapmaktadýr. Beyaz Türkler dediðimiz eski Türkiye’nin yönetici asil ve aristokrat sýnýfý tüm güçleriyle bu yeni geliþime savaþ açmýþ durumdadýr.

Gezi olaylarý, yargý ve Ergenekon darbeleri hep bu savaþýn dýþavurumudur. Bu savaþ kolay kolay bitmeyecek, en ufak bir fýrsatta ortaya çýkýp kendini gösterecektir. Yeni Türkiye’yi kuran iradenin zaaflarýný her fýrsatta dýþ düþmanla birleþerek kollayacak, bulduðu her uygun ortamda saldýrmaktan, tüm güçlerini ortaya koyarak savaþmaktan geri durmayacaktýr.

Hem de ne pahasýna, yok olmak, kaybolmuþ, toptan imha olmak pahasýna. Çünkü onlar zaten bu yeni Türkiye’nin onlarýn saltanatýný yýktýklarýnýn farkýndalar ve sýradan birey gibi mücadele etmek, hayatta bu þekilde yer almak onlar için ölmekten beterdir. Bu yüzden kati bir ölümdense ucunda bir ihtimal dahi olsa eski düzenin geri gelmesi karþýlýðýnda intihar denebilecek bu denemeyi yapmaktan geri durmayacaklardýr.

Eski yönetimde ayrýcalýklý kesim kimlerdi? Burasýný iyi tahlil edersek olayý daha iyi anlayabiliriz. Bunlar Tanzimat’tan beri kurulu düzene baþkaldýran Jön Türklerdir. Daha sonra Ýttihat Terakki diye teþkilatlanmýþ þer ocaðýdýr ki masonlukla iç içedir. Asýl gücünü Yahudi dönmesi Sabataistlerden alýr bu þer güçler.

Osmanlýyý yýkýp yerine bir sürü devletçik oluþturan, dünya þer odaklarýyla iç içe yaþayan bir azýnlýktýr. Kýsa zamanda yönetimi ele geçirmiþ, milletin kanýný emmiþ, ülkeyi badirelerden badirelere sürüklemiþlerdir. Koca imparatorluðu kýsa zamanda batýrmýþlar, misak-i milli sýnýrlarýnýn kurtuluþunda bile savaþýn arka cephesinde karþý iþlere koyulmuþ, savaþtan sonra ise Cumhuriyet Halk Fýrkasýna üþüþerek ülkenin en önemli mevkilerine yerleþmiþlerdir.

Sanatçý, siyasetçi ve bürokrat olarak ülkenin en hakim noktalarýna üþüþen mason, Sabataist karýþýmý kesim (Onlara isterseniz ''Beyaz Türk'' deyin, isterseniz,'' Mutlu Azýnlýk'' fark etmez) yýllardýr ülkenin kaynaklarýný dýþ güçlerle birlikte sömürmüþler, ülkeyi geriliðe, halký açlýk ve sefalete mahkum etmiþlerdir.

Halk savaþta þehit vermiþ, gazi olanlar da yaralý olarak köyüne dönmüþ, yöneticilerin baþ gösteren zulmü karþýsýnda boynunu bükmüþ, denenen demokrasi olanaklarýyla baþkaldýrmaya çalýþmýþ, ancak her on yýlda bir yapýlan darbelerle sindirilmeye çalýþýlmýþtýr. Ayrýca dýþ güçlerin desteklediði, sað sol çatýþmalarýyla acýlara gark edilmiþ, sürdürülen sömürüye karþý uyanmalarý önlenmek istenmiþtir. Yýllar süren terör belasýyla halk iyice ürkütülmüþ, büsbütün sahipsiz býrakýlmak istenmiþtir

Ancak meydana gelen ve sömürünün dibe vurmasý anlamýna gelen krizler sonucu halk uyanmýþ, her ne pahasýna olursa olsun kendi içinden çýkan kurtuluþ hareketlerine destek vermiþtir. Ýþte Yeni Türkiye budur. Menderes, Özal, Erbakan ve en son Erdoðan’ýn çýkýþlarýyla yeni bir uyanýþ baþ göstermiþ, iki yüzyýllýk makûs talihimiz kýrýlmaya baþlamýþtýr.

Bu yeni Türkiye’nin önü engellerle doludur. Þer güçler pusudadýr. Dýþ güçlerle birleþen iç güçler her türlü ihaneti yapmaya hazýrdýr. Sanatçýsý, siyasetçisi, bürokratý ve sermayesiyle gizli bir direniþ sürdürmekte, sessizce hazýrlýklarýný sürdürmekte, en ufak bir zaaf üzerine harekete geçmek üzere beklemektedir. Bu uðurda düþmanlarýyla bile birleþebilmekte, dün savaþtýðý kesimlerle bu gün kol kola gezebilmekte, kucak kucaða yaþayabilmektedir.
Ahmet Kemal