Biz ekmedik, dikmedik

Kendiliğinden  çıktı

Bahçemizde

Kimsesiz fidanın yanında

Bir gün bağ makası elimde

Konuştum kendi kendime

Keseyim şu yan dalları 

Hayvan yemi olsun yaprakları

Gövdesi değnek ihtiyarlara

Ya da ağaç olsun keseyim

Odun olsun ocaklara

Beni dinleyen

Küçük  gürgenin

Morali bozuldu

Yapraklarının yeşili  soldu

Kötülüğümü fark ettim

Vicdanım sızladı

Sevgiler doldu yüreğime 

 Gelecek hayali geldi gözüme

Bu güzel ağaç 

İlkbahara açık yeşil tomurcukla başlar

Sonbahara kadar yeşilin 28 tonunu yaşar

Yeşilde durmaz, renklere devam eder

Sonbaharın sarı  renkleri onundur 

Büyüyünce aşıklar gölgesinde oturur

Biz de oturduk gölgesinde

Artık kimsesiz değil

Bu bizim gürgenimiz dedim herkese