BALIKESÝR ÝKÝZLER BURCU OLSA GEREK 

Huyu suyu belli olmaz bizim Balýkesir'in. Bir bakarsýn pek tatlý pek mülayim, güneþ tüm ihtiþamýyla açmýþ, bir de bakmýþsýn öfkeden kudurmuþ hýncýný alamamýþ, deli deli esiyor. Zaman zaman da melankoli içinde duygunun dibine vurmuþ, yaðmuru bahane ederek gizliden aðlýyor. Kendi kendime düþünüyorum da ikizler burcu olsa gerek bizim Kuvâ-yi Milliye þehrimiz, bir de acaba yükselen burcu nedir diye düþünecek olursam, hatta iþi abartýp çakralar dersem iþ uzayacak, en iyisi Aydýn havasý. 

Sadede gelecek olursak evde temizlik faslýný bitirip bir de güzelce býcý býcý yapýp büyüklerimizden öðrendiðimiz gibi evin hizmetçisi kýlýðýndan çýkýp adeta Türk sinemasýnýn bir aktristi gibi giyinip çantamý da kaptýðým gibi çýkýyorum sokaða.  Bizim istikametin minibüsüne bir el ediyorum, hemen aklýma bizim MFÖ’nün ünlü þarkýsý geliyor "Ali kýza bir klark çekiyor, kahvedekiler ýnýnýn diyor, ýnýnýn ýnýnýn ýnýnýnýýýýn". “Hadi gariii, çýk bu þarkýnýn etkisinden.” diyorum, “Sonuçta sen küçük bir hanýmefendisin.” derken üzünç duyarak “Yok caným, yok. Seni hangi þekle sokmak istiyorlarsa tam da osun.” diye düþünürken hayallere ve filmlere ara verip toplu taþýmada iniyorum.

Karþýdan Salih Tozan Kültür Merkezi suskun suskun bakýyor, daha da asabileþiyorum. Hayal de olsa nota kaðýtlarýný buruþturup atýyorum. Adýmlarým sýklaþtýkça þehrimin anlýk fotoðrafýný çekiyorum ve tasasýz gibi duran binalara bakýyor, biçim yoksunu olan kaldýrýmlarýn kulaða garip gelen iniltilerini duyuyorum ve kendimce makul bir sebep arýyorum bu iç vesveselerine. Belirli aralýklarla yanan trafik ýþýklarýnýn, acý acý çalan kornalarýn hatýrasý kalýyor sadece elimde. Þiirsel bir yan bulmak ve kentin içinde uzayýp yok olan duygu yoðunluðunu elektrikli motosikletin selesine koyarken yönümü çay ocaðýna doðru çevirmek açýkçasý hiç de kolay olmuyor.

“Ýþte!” diyorum, “Ünlü yazarýmýz her zamanki gibi orada bu sefer yalnýz deðil, meðerse dayý oðluyla siyaset üzerine atýp tutuyorlarmýþ.” Çekine çekine destur isteyip “Söz verdiðim üzere çayýnýzý içmeye geldim.” diyorum. Teþrifimi hiç beklenmeyen Metin Hoca þaþkýn þaþkýn bakýyor, ufaktan bir gülümsemeyle “Buyurun.” diyor.  Bendeniz onayý alýnca hemen çöküyorum karþýsýndaki tabureye. Nasýl cesurum, nasýl da kafa tutuyorum þu bizim tabulara...

Baþýmýn üstünde uçup duran kara sinek "Pek uygun bir yer deðil." dedi sandým ki meðerse bizim ünlü yazarýmýz bir de vantrologluða özenmiþ. Bir süre sonra siyasi gündemi ele alýyoruz. “Bizim ülkemiz bir kadýn baþkan gördü, bir de cumhurbaþkaný yönetse iyi olmaz mýydý?” diyor yazarýmýz. Konuya bodoslama giriyorum, birkaç lügat parçalayarak fikir üretmem tabii görülmeli. Lâkin aþýlmasý gereken birçok nokta var, bunlardan biri de etnik köken ayrýmcýlýðý vs. vs.

Bu arada bugün pek þýk giyindim, mor kabaným ve ayný renkte fötr þapkamla ortamda abesle iþtigal bir görüntü sergiliyorum. “Zaten biraz delilik barýndýrýyorsan içinde, umrumda mý dünya çal çal oyna.” deyip tiye alýyorum hayatý. Bu arada dört numaraya da vurdurmuþum kafamý, zaten toka bile takacak bir tutam saç yok, trinom ah tirinom...

Bizim okuma grubuna sizi tekrar davet etmek istiyoruz, daha önce okuduðumuz eserinizi (Erlik) çok beðenmiþ ve hatýrlarsanýz sizi baya terletmiþtik. Baþýyla onaylarken gülümsüyor. Ara vermeden sözlerime devam ediyorum, “Yeni bir kitap öneriniz var mý?” deyince biraz düþündükten sonra "Yeþil Çeþme" diyor. “120 sayfacýk sizi sýkmaz.” derken yüzünde mimikler zeybek oynuyor, tikleri halay çekiyordu.

Bir bakýyorum Balýkesir semalarýnda govalak sürüsü uçuþa geçmiþ ben de pike yapan birini görüp bir anda uçmak istiyorum ama kendime mukayyet olup hemen soruyorum “Acaba sizinle ilgili yazýmý nasýl buldunuz?”

"Samimi" diyor “Gayet samimi...”

H. Çiðdem Deniz