Her makas kesiginde kopup giden sonsuzluk

Kiskaca aldigi pismanliklari ayriliklari ve perisanliklariyla mekik saran makara

Yalandan gülümseyerek kivranisini bastiran acilarinin

Ortada kalanlar yikik dökük derbeder camasir

Bir ayna bir toka bir gözyasi siyah beyaz vesikada viranlara resmeden

Cigligini sazini yitirmis bir radyo sessizligi gibi kütüür kütür dipten derinden

Öksürük sökerek suskunlugun diline düsmüs de kalmis,

ve dermani diviti tükenmis kalemlere azap yükünün kara yazisiyla

Yangin halini almis  bir kivilcim, yaydigi selami hic kimseye dokunmadigi

Son carede daglara yerim yurdum var diye  delisini salan rüzgarin

Derdine ortak bildigi baska yerlere tasinirken hayat

Kasigin boslugundaki doldurusa gelen zül zikkim zehir ziyan..

Yutkundukca kusluk vakti sersemliginde, sercelikte tüneyen tan yeriyle

Uyku dedigin br ölüm,

Perisanda dogmak  dedigin iki ölüm

Narkozsuz nestersiz cerrah cerraha mesken firari,

Carkitta ve carmihta sag kalmaksa bahardan bozma harabe bir düs bahcesi

Ve daim ölümden kopmus bir kesitttir

Dangirdagini cobansiz sürüsüz daglarda terkedip birakanlarin

Dertli dolabi döndükce insana yangin susuzlugun dili cözülür

Toprak tüter navruuuz navruz, dudaklari yanar poyrazliktaki pinarlarin

Dünyayi doyumsuz güzelliklere yordukca hayra sevgiliye aska sen..

Seyirde sen

Seyranda sen..

Uyandiginda hic kusku yoktur, malum olur herseye her sebep

Nasil ki cicekleri topragina yakisir, asksa delisine

Ki sen her günkinden daha güzelsindir..

Ne yaparim ben bu kafayla diye bir anlasmaz uyusmazim yok sükür

Ne kendimle ne dünya dolusu güzelliklerle

Herkesin bir isi gücü var benimkisi de delisine rüzgar yagmur günes

Sevmek meselesinden daglarda tepelerde

Yana tüte bir olmaya ask benimkisi de, bildigin gibilerdeyim iste

Bildigin gibideyim iste, var ömrümü heceleyip okuyarak kendi kendime

Varsa üstü ötesi,

Küsüratiyla varsin dünyanin kendisine kalsin

Seyfi Karaca……….Mart / 23