Leylak degirmisi

Aksam alacasi kizilcik külleriyle eflatun

Karanliklar orda dururdu, zehir zemberekte

Ve vucudunu cekinmeden teslim ederdi güvendigi sokak lambalarina

Beyazligini kaybetmis gölgeler

Günes bütün bu yorgun  yilginliklardan sonra dogardi

Seklemler orda dururdu, zahireler orda samandan saptan ayrilir

Uslu bir vizirdaga takilarak ikindi yellerini savuran pervane

Dalgaya tutulan yerlerde lodosla kara yel derlerdi, suyun kolunda kucaginda deniz..

Matemlerden

Meltemlerden

Terminallerden

Parklardan sonra yerinden kimildamaz olurdu dünya, gecenin siyatigi tutardi

Nemli ve küflüydü her yerde herzaman

Kilitlenmis dili dudagi kendi icinde bogulan suskunlugun

Oralar baharin öbürki ucuyduysa, ordan öteki ileriler ,

Tozlanmis cakil taslariydi ve kirik dökük canak cömlekti

Cicek uykusundayken savrulan esintilerde solmus kalmis

Parmak izlerini el bastigi her yere mühürleyen ince detay calisarak

Ve kendi agirligini üstünden atmis tabureye sessizligi yikip sererek

Eger sönmediyse dünyanin isiklari, vitrindeki herkes kendine yetisecektir belki

Cicek uykusundayken savrulan fosil esintilerde solmus kalmis hayatiyla

Ve numarali gazoz kapaklarinda suretini seyreden hayal meyale polen

Yetismis ulasmis kül benizli ayna gibidir

Anka düsleriyle saydam ve dümdüz  ilkbahar

Seyfi Karaca…………Aralik / 08