NECÝP FAZIL KISAKÜREK

·   

BU ismi nereden öðrendim bilmiyorum. Lise yýllarýydý; elime ne geçse okuyordum. Tam bir kitap kurduydum. Ben buna okumada oburluk diyorum. Hiçbir þey ayýrt etmiyordum. Gazete, kitap, dergi. Ne bulsam adeta hatmediyordum.
Yeni bir yazar öðrenince yeni bir dünya keþfetmiþ oluyordu. O yazarýn bütün eserlerini okumadan rahat edemiyordum. Bu yüzden bütün eserleri serilerini oldum olasý çok severim. Hemen hepsini satýn alýp okuma sýrasýna sokuyordum.
Þimdi tam hatýrlayamýyorum. Hatýrladýðým lise 1. yarýyýl tatilinde Ýdeolocya Örgüsü ’nü her gün bölüm bölüm okuduðumdu. Sonra Çile ’yi bulmuþtum. Bin bir gece saraylarýna girmiþ gibiydim. Birini bitirdikçe öbürüne baþlýyordum. Okuma aþkým depreþiyor, susuzluðum bir nebze teskin oluyordu.
Onu bir konferans öncesi gördüm. Üniversite yýllarýydý. Erzurum Atatürk Üniversitesindeydim Üstat üniversiteye konferans için gelmiþti. Konferans öncesi hava alanýna karþýlamaya gitmiþtik. Naim Hoca da oradaydý ve benim yanýmdaydý. Gençler gibi heyecanlýydý. Üstadý sloganlarla karþýlýyorduk. O bizden daha fazla yüksek sesle sloganlara katýlýyordu.
Akþam Üstadýn kaldýðý otelin yakýnlarýndaki camii yolunda onu beklemeye baþlamýþtýk. Geldi aðýr adýmlarla otelinden çýkarak. Biz pür dikkat onu izliyorduk. Elini öptük saðýyla önünde eðilerek. Beraber camiye girdik. Namazda onu izliyordum. Kendinden geçmiþ gibi namaz kýlýyordu. Tam bir huþu hali. Onun bu hali beni derinden etkilemiþti. Aleyhinde konuþulanlar demek ki safsata ve iftiradan ibaretti. O sözü özü bir tam inanmýþ bir mümindi.
Namaz bitti ve biz Üstadý Otele uðurladýk. Konferansta görüþmek üzere ayrýldýk. Oradan Cumhuriyet caddesindeki Dadaþ Sinemasýna hareket ettik. 2,5 saatlik konferansý týklým týklým dolu salonda pür dikkat, coþku içinde izledik. O zamanlar bizim konferansçýyý konferanstan sonra otelinde ziyaret edip onunla özel sohbet etme adetimiz vardý. Mustafa Müftüoðlu’yla böyle bir sohbet toplantýsý yaptýk. Çok güzel geçmiþti. Konferanstan daha faydalý olmuþtu. Konferansçý bizimle özel, önemli, tarihi sýrlarýný paylaþmýþtý. Ama üstattan çekinip konferanstan sonra onu ziyarete ve yapmasý muhtemel sohbete gidememiþtim. Ertesi gün bir kýsým arkadaþlarýn böyle bir sohbet gerçekleþtirdiklerini duyunca çok hayýflanmýþtým.
Üstadýn konferansýný haber yaparak fahri muhabiri olduðum dergi ve gazeteye göndermiþtim. Memleket dönüþü Ýstanbul’a giderek Üstadýn yeniden çýkarmaya baþladýðý Büyük Doðu idare yerine giderek onu ziyaret etmek istemiþtim. Bir arkadaþýmla vardýk. Üstat o cüsseyle mütenasip olmayan küçük bir masada oturuyordu. Ziyaret ettik. Üstadým dedim ben sizi adým adým takip ediyorum. Ne anlama geleceðini düþünmeden aðzýmdan bu cümle çýkmýþtý. Özür diledi. Genç üniversiteli kýzlardan oluþan bir grup misafiri vardý. Oturacak yer kalmamýþtý. Meþgulüm dedi. Teþekkür etti. Gençler dedi ben bundan sonra sizin için yaþýyorum. Bu söz hiç aklýmdan çýkmadý.
Yýllar sonra ikinci üniversiteyi okuduðum Ýstanbul’da oðlu Osman’la tanýþmýþtým. Ona Üstadý ziyaret etme isteðimi söyledim. Olur dedi çok sevinir. Siyaset dolayýsýyla kendi çevresi tarafýndan yalnýzlaþtýrýlmýþtý. Randevu alma safhasýnda sorun yaþandý. Hastaydý. Olmadý. Acý haberi öðrendik. O akþam evine doðru yola çýktým. Vapurda Üstadýn baðlýsý bir arkadaþla karþýlaþtým. Beraberce Erenköy’e gittik. Üstadýn evini aradýk. Bir köþkün bahçesinde küçük bir müþtemilatta yaþýyordu. Kýzý karþýladý bizi. Buyurun dedi abim evde. O sýra Ömer Kýsakürek camiden çýkmýþ geliyordu. Onun da davetiyle eve girdik. Üstadýn çalýþma katýna çýktýk. Mehmet Kýsakürek oradaydý. Aðlýyordu. Ýkram edilen çaylarý içtik. Mehmet beyin anlattýklarýný dinledik. Babamýn þekeri vardý diyordu. Doktoru zamanýnda gelmedi. Oysa haber vermiþtik. Zamanýnda müdahale edilse kurtulabilirdi diyordu.
Ertesi gün sýnavým vardý. Sýnav bitiþi alelacele koþarak cenazeyi götüren topluluða ulaþtým. Slogan atýlýyordu. Cenaze törenine yakýþmýyordu. Olaðanüstü hal vardý. Polis ikaz etti, aldýran olmadý. Müdahale etti. Coplarla saldýrdý kafile Demir Kapý ’ya gelince. Kalabalýk daðýtýldý. Ben son kez tabutu üstlenmiþ, ayrýlmýþtým. Çevirme içinde kaldým. Çevirmeyi yarmak için gelen belediye otobüsüne atladým. Ama olmadý. Polis otobüse binerek benim gibi kurnazlarý copla indirmeye baþladý. Bana cop isabet etmedi. Ýndim. Orada kurulu Pazar yerine saparak izimi kaybettirdim. Birçok kiþi tutuklandý.
Tabutu Eyüp mezarlýðýna 10 kiþiye yakýn bir topluluk götürmüþtü. Ýçlerinde bir kaçý sivil polisti duyumlara göre Üstadýn kerameti gerçekleþmiþti. Onun þu ünlü beyti yankýlanýyordu o sýra beynimde: ’Son gün olmasýn dostum çelengim top arabam/ alýp beni götürsün tam inanmýþ dört adam’ evet tam inanmýþ dört adam Üstadýn tabutunu götürmüþ mezarlýkta bekleyenlerle birlikte topraða vermiþlerdi. Ama içlerinde ben yoktum. Bu beni üzmüþtü. Allah rahmet etsin.

Ahmet Kemal
Kayýt Tarihi : 13.7.2014 21:07:00