Yazýlar Kurban Bayramý ve Müslümanlar

KURBAN BAYRAMI VE MÜSLÜMANLAR

Kurban ve Ramazan bayramlarý Allah cc’ nin Müslümanlara yýlda iki kez gönderdiði büyük iki hediye. Aslýnda bayramlar bunlardan ibaret deðil. Cuma Müslümanýn haftalýk bayramý. Haftada bir Allah CC. bize hediye gönderiyor. Niçin?
Allah mümin ve muvahhit kullarýna bir hafta boyunca yaptýðý kulluktan, itaatten dolayý mükâfat veriyor.’ Haydi, ey kulum ben senden, itaat ve hizmetinden, yaradýlýþ gayesine uygun iþlerinden, toplumsal hizmetlerinden, bireysel sorumluluklarýný yerine getirmenden memnunum al sana bu gün bayram et. Bu bayram benden sana armaðan olsun’ der. Yýlda iki kez olan büyük bayramlar ise cabasýdýr. Asýl büyük bayram ise beka yurdu ahirette Allah’ýn cemali, cennet ve rýzasýna kavuþmak olacaktýr.
Bayramlarýn bir Allah’a dönük yönü var bir de topluma. Toplumsal kaynaþmanýn, sorumluluklarýn yerine getirildiði en kutlu vakitlerdir bayramlar. Ýslam dininde sýla-i rahmin yeri çok önemli. Dinin olmazsa olmazý. Sýla-i rahmi terk edenin ibadeti kabul edilmiyor Allah katýnda. Bizzat sýla-i rahimin kendisi en büyük ibadet. Anne babaya hizmette sonra sýla-i rahim geliyor. Sebepsiz yere dargýn durmak hele hiç yok. Sebepli dargýnlýklarýn süresi de üç gün. Ama nerde biz yýllarca barýþmýyoruz nedenli nedensiz dargýnlýklarý sürdürüyoruz. Yok, yere küsüyoruz, kendimizce haklý sebeplerimiz var, aslýnda hepsi de sudan sebepler. Ondan sonra bayram yapmaya kalkýyoruz. Bayramda küslüklerimizi bitirmeye deðil sürdürmeye gayret ediyoruz olanca azmimizle. Sonra da kendimize Müslüman diyoruz. Hem de Yahudilerin dediði gibi Allah’ýn sevgilileriyiz biz diye övünüyoruz. Allah’ýn sevgilisi yani dostu. Yani veli.
‘Müminler Allah’ýn dostlarýdýr’ kavlinin arkasýna sýðýnýyoruz. Oysa nerede o müminler, nerede biz. Gelgelelim bu kuru bir aldanýþtan, kendi kendimizi aldatmaktan baþka bir þeye yaramýyor.
Bayramlar sýla-i rahim kadar yardýmlaþma, kaynaþma, birbirinin derdiyle dertlenme, birbirinin sevincini paylaþma günleridir. Bir birine gösteriþ yapma, laf sokma, hava atma günleri deðil. Oysa biz bayramý fýrsat bilerek egomuzu büyütüyor, þu pahalý elbiseyi buradan aldým, þu kadar masraf ettim diye böbürleniyor, ahlaki zaaflarýmýzý bu þekilde örtmeye çalýþýyor, alçak gönüllülükle temayüz etmek yerine, övünme, üste çýkma, böbürlenme yolunda yarýþýyoruz.
Dahasý kendimizi direk övemediðimiz zaman çoluk çocuðumuzun, torunlarýmýzýn meziyetlerini saya saya bir hal oluyor, o da yetmezse, yeni iliþkilerimizi gündeme getiriyor, onlarý överek, muhataplarýnýn hýsýmlarýný ve dostluk arkadaþlýk iliþkilerini ‘ben onlarý sevmedim’ diyerek nefsimizin hanesine yazýyor bundan nefsimize büyük paylar ayýrýyor, Ýslam ahlakýnda olmayacak davranýþlarý Ýslam adýna sergilemekten çekinmiyor, karþýmýzdakini adým baþýna rencide etmekten çekinmiyoruz.
Dahasý da var her fýrsatý kolluyor,, sürekli nefsimiz adýna övünme ve böbürlenmeyi büyük meziyet sayýyor, muhatabýmýzýn açýklarýný yakalama onu rencide etme, küçük düþürme gibi eylemleri yerine getirmek için hiçbir fýrsatý kaçýrmýyoruz.
Ýþte böyle bir hal ve vaziyet içinde bayram yapýyor ve bu bayramdan bizi esenliðe çýkarmasýný bekliyor, bu þekilde Allah rýzasýný umuyor, ahirette de cenneti ve cemalullahý kesin bir þekilde elde edeceðimiz umuyor, muhataplarýmýz da bir kalemde atýyoruz ebedi cehenneme. Sanki cennet ve cehennem bizim tapulu mülkümüz. Oraya istediðimiz sokarýz, istediðimiz çýkarýrýz.
Hiçbir Müslümanýn derdini dert etmeden, hep egomuzu ön plana çýkararak bayramlarýn en güzeline cennetlerin en alasýna layýk olduðumuzu sanýyorsak aldanýyoruz. Kalýn saðlýcakla. Bu konuya da devam edeceðiz bayram boyunca inþallah.

Ahmet Kemal