Kudurmuş ahalisi yeryüzü denen
cehennemin ibrazı ve iblisin bildirgesi…
Altına atamadığım bir imza nasıl ki
ölüm fermanım benim onayımdan geçmiyor…
Ve işte saklı tutulası nice dua
sözcükler kambersiz düğün misali yüreğin geçidinden geçmiyor.
Hüznü hazzı.
Hicabı nazı ve niyazı.
Ölüm türküsü söylenen eş güdümlü
gönlün meramı.
Ah, nazenin sevdam ah, makberim ve
kutsalım ve sensin ettiğim duam.
Duayeni olduğum acıların da yok ki
tutanağı ve işte kaybolan geçmişime sünger çekip ovalıyorum geride kaldığım bu
dünyaya tutuklu zamanımı.
Aldırmadan geçsem keşke yollardan.
Alazında sevginin pervazında
süngümüm.
Göğün katmanlarında saklı hicranın
kör düğümü.
Mıntıkam kayıp sarmalında ölümün.
Mealim yitik sürgün edildiğim tünelin
ışığı ise çoktan söndü.
Mizacım mı bitik yoksa söylemler
midir sarpa saran ve işte gökteki saklı yalnızlık belli ki Zühre’si olmaya
adayım gökyüzünün.
Yerin katları ve yüreğin katmanları.
Külüstür motoru seven yüreklerin.
Kalantor sezgileri evrenin ve
meleklerin de iyi insanların da soyunun tükendiği.
Bir açmazda.
Bir de aymazlığında hayatın.
Bir paralel ya da bir eş kenar acının
büyüdüğü büyüttüğü yüreğin kırık pedalı.
Ön seziler ön sözler ayyuka çıkan
iklimde saklı suretler.
Bir girift ki ölüm bir girgin ki
dünde kalan son en son sözüm ve yitip gitmeden yazmam gerekenleri kurada
çektiğim bir kulp da taktı mı karanlık sevici gölgeler bense külbastı
yetilerimle mezarımı kazdığım.
Gönül ne mi ister?
Bir hoş sohbetten de geçtim geçeli.
Yürek sürgün edilmiş meğer mevsim
suskun meali yitik ömrün devasa üçgeninde saklı soyut ve dar acılar ve somut
paralel dünyalar ve beylik söylemlerin uzağında acının tuzağında kimse dolduran
heybesini yalnızlık kalmışken kursağında.
Gizin izi.
Hüzün yüklü yolun sonu.
Başı ve tek durağı iken insanın
bekleyen melekler melekeler.
Günden geceye ve geceden güne uzanan
eli yalnızlığın kimse şirk koşan Rabbe kimse masumiyeti ayakları ile ezen kimse
itibarını sonlandırıp hayata iltimas geçen sözde sevgilerin ihtirası.
Gün geçkin.
Şehir suskun.
Mevsim kayıp.
Şairse sıkışmış kalmışken bir
köşesinde hayatın.
Bir redifse yaşam bir gazelse okunan
ve dualar sadece dualar aşkın rahmine düşen umudun ve İlahi Yolun da yolcusu
iken sözcüklerse tek serveti şairin ve tek tutunduğu dalı ona bahşeden Rabbine
sevdalı varsın olsun sonsuz ukde kalsın içinde derdest olmuş şehrin sönen
ışığında hala umutla ve sabırla beklemede varsın olsun son durağın yolcusu
varsın olsun tek sefası şiirlerle diktiği kefeninden taşan isyanın ve kederin
yoldaş türküsünde tutuklu nazına niyazına tek yeten iken tapındığı Rabbi
söyleyecekken son sözünü…