Online Üye
Online Ziyaretçi
AŞK ÇAĞRIŞTIRIYOR
Bu sefer göğe danışayım
Kime açayım kapılarımı
Nice sofra kurulur kaldırılır
Kızıl kanla yoğrulur hamur
Tırmıklarla soyulur deri
Üreme organlarına mahkûm
Ölümlü sinekler
Aşklarını çağrıştırıyor
Büyük avunma
Ben kandan nehirler gördüm
Hiç istemezdim
Kuşkulu çağa düştüm bence ölüm
En büyük gerçekti yadsıdı
Yüzü boyanmış bir kadın tencere
Evine kapanmış bir guguk kuşu
Evlerin arkası fiyonklu bahçe
Ölüme methiye düzüyorlar
Yaşamın değeri bir altın
Ey şiir aşklardan dem vuran da kim
Ben kandan şehirler gördüm
Hiç istemezdim
Şehirlerin kalbi hiç olmadı
Zevk için yakıyorlar dünyayı
O insan görünümlü canlı
Bir gül sandığı içinde
Uyan artık ey ölümlü