A AnýlarýTanýdýðým Ünlüler:SEZAÝ KARAKOÇ 2
ee
Tanýdýðým Ünlüler: 

SEZAÝ KARAKOÇ 

Bu büyük þair ve mütefekkiri nasýl tanýdým. Hocam Miyasoðlu rahmetli Edebiyat Dergisi ve yayýnlarýyla tanýþtýrdý bizi. Ben bizim ineði bahçelerde otlatýrken okuyordum o yayýnlarý. Necip Fazýl’ý ve Sezai Karakoç’u da Hocam Miyasoðlu ve Ali Nar sayesinde tanýdým desem yalan olmaz. 
Erzurum Üniversitesinde öðrenci iken MTTB seminerlerinde Mehmet Kahraman ve Selahaddin Ýpek anlatmalarýyla vakýf olmuþtum. Hemen þiir kitaplarýný aldým. Okumaya baþladým. Geceleri mum ýþýðýnda okuyordum kimseyi rahatsýz etmemek için. Böyle okumak þiirden zevk almamý artýrýyordu. 
Onu tanýmak ve eserlerini okumaktan zevk aldýkça diðer eserlerini de alýyordum. Denemeleri anlamak için tekrar tekrar okuyor, okudukça zevk alýyordum. Karakoç’u anlamakta zorlanýyordum. Onlarý anlamak için doðu batý klasiklerini okumam gerektiðini söyleyen Mehmet Kahramanla Lise 1’deki Edebiyat hocamýz Veli Sarýkamýþ’ýn mesaj ve öðütleriyle pekiþmiþ ben da hemen bu eserleri almaya ve susamýþýn su içmesi, acýkmýþýn yemek yemesi gibi okumaya adeta somurmaya baþlamýþtým. 
Sonra Üstad’ý Ýzmit’te konferans vermeye davet için Milli Gazete’ye gitmiþtim. Henüz gelmemiþti. Ben müracaatta bekliyordum o gelmiþ yazýsýný yazmýþ gitmiþ bana haber vermemiþler, öbür gün geldim tekrar ve gazetede birine sordum. Buyurun dedi o benim. Karþýlaþmamýz böyle olmuþtu. 
Düþüneyim dedi daha sonra gelin. Daha sonra gittiðimde beni nazikçe reddetti. Konferansýn eserlerinin okunmasýný engelleyeceðini mazeret olarak ileri sürmüþtü. Teþekkür edip ayrýldým. Daha sonra Üretmen Han’daki bürosuna gitmeye baþlamýþtým. Orada bize bir þeyler anlatýyor biz onu sessizce kýlýmýzý kýpýrdatmadan dinliyorduk. Þimdi hatýrladýðým Necip Fazýl ile ilgili olan bölümlerdi. 
Sýradan bir yazar olan Yaþar Kemal için bir sürü eser yazýldýðýný ama Üstad için nedense hemen hiçbir eser yazýlmadýðýný anlatýyordu. Eðer ciddi bir çalýþma olmazsa Üstadýn doðum tarihi bile doðrulanamayacaðý þimdi bir çok yerde deðiþik tarihler verildiðini ifade etmiþti. ‘Niye gidip bir röportaj yapmýyorsunuz, çok mu önemsiz bir konu? ’ diyordu. 
Bu görüþmelerimiz uzadý. Konuþmalarý not al diyordu Hasan Akay nesini not alayým hepsi aklýmda diyordum. Ama bu gün bakýyorum ki çok haklýymýþ hiç birini bir iki nokta dýþýnda hatýrlayamýyorum. 
Üstad o zamanlar sigara içiyordu. Bir yeðeni yanýnda çalýyordu. Onun sol fikirlere sahip olduðu, üstadýn onu etkilemek amacýyla yanýnda tuttuðu söyleniyordu. Bu görüþmelerimiz 4 yýla yakýn sürdü aralýklarla. Hatta bir seferinde kuran Kursunda okuyan kýz kardeþimle gitmiþ onu kapýda saatlerce tutmuþtum o da buna itiraz etmemiþti. Þimdi düþünüyorum da onu da neden içeriye almamýþtým. Onun anlattýklarýnýn kardeþime yabancý gelmesinden mi korkmuþtum bilmiyorum. Hem onu ayakta bekletmek istemiyor hem Üstadýn sohbetini býrakamýyordum. 
1974-78 yýllarý arasýydý. Sonra bu ziyaretlerimi terk etmiþtim. Kendimce Üstadýn önerilerini yerine getirmeye baþlamýþtým. Onlar çoðunlukla okumak ve yazmak üzerineydi sanýrým. Keþke not tutmuþ olsaydým günü gününe. Þimdi yazýklanýyorum. Üstadý daha sonra Ýstanbul Üniversitesinde öðrenci olduðum yýllarda çay evlerinde görüyor uzaktan izliyor ona yaklaþamýyordum. Kendisiyle yakýn sohbette bulunan bir gençten haberlerini almayý tercih ediyordum. Çorlulu Akif Paþa ve Edebiyat Fakültesinin karþýsýndaki Koska ve Dergah kýraathanelerinde görüyordum. Þimdi buralarda da ona uzak durmuþ olmanýn piþmanlýðýný yaþýyorum.

Ahmet Kemal