Mukim Acılar. . .
Hüzne hapsedilen bir karanfilim
Gönül izli toprağadır varsa sözüm
Bitmiyor resimlenen sulu gözüm
Gülden geçsem derd-âşina olurum
İstanbul hemrâh oldu yalnızlığıma
Sende sor ömrü şu devletli sadrıma
İzini sürer gözlerim, mukim acıların
Beden de bulduğu, gönül feryadıdır
Yere düşen ilk kan, şair insâfıdır
Ne bilir insan nerededir kalp kırıkları
Güle sorabilen toprağı görür
Var edene sorabilen toprağın altını görür
Bu şiir toprak mahsûlünün zekâtıdır
Zenginler meclisine çağırmasınlar
Bir garip karanfilim, bulutlar bana ağlasınlar. . .
(
Mukim Acılar. . . başlıklı yazı
Edebîhayat tarafından
23.08.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.