Ey sevgili
Seni, beklediğinden daha çok sevmedim mi,
Hangi tepesinden bakarsan bak İstanbul’un
Bir panoramaya çizmedim mi endamını
Ufkunda hep seni göreceğim..?
Bilsem de çileyle bezenmiş bu yolun
Daha başındayken serencamını,
Bir bakışına benzer diye
Tüm şerefelerini donatmadım mı
Boğaziçinde dizili minarelerin,
Güneş şulesinden kandillerle
Ve ben yine vurulmadım mı
Lacivertten sıyrılan maviye..?
Tenhasından ürkme diye
Uyurken mışıl mışıl
Omuzumdan yükselip yerleştiğin,
Yüreğimin keşfedilmemiş doruklarına
Adını yazmadım mı,
Işıl ışıl,
Özenip de Sultanahmet’in
Göğü delen mahyalarına
Ne yağmur gibi göktaşlarının,
Ne de gaipten fırlamış
Cilveli yıldızların
Çarpmalarına aldırmamış,
Haresi gözünü alsa bile
Hep yüzünü görmeye amade,
Ekseninde dönmeyi unutmuş
Bir garip peyk olmadım mı?
Merkezinden uzakça,
Beni tuttuğun yörüngede
İnsicamında dönüp duran ahmakça..
Daha ne istiyorsun sevgili
Tüm organları istila etmiş
Bedenim ölçüsündeki yüreğimi,
Hayat damarlarından.
Sana hasretle beslenmiş
Tüm kıvrımları urlaşmış beynimi,
Bu esaretten kurtaracaksan;
Al
Kopar da al
