Bizi bizden koparan, milli varlýðýmýzý yok eden bu büyük ihanet kolay kolay hazmedilebilecek bir þey deðildi. Bütün milli benliðimizi tar-u mar etti bu hareket.

Batýnýn doðuya ilk huruç hareketi idi bu. Haçlý savaþlarýnýn kültür ve medeniyet kulvarýnda bize karþý baþlattýðý ilk büyük harekat. Bu büyük harekat planlanmýþ bir harekattý ve maksadýna adým adým yaklaþýyordu. Oryantalizmin ilk büyük planý gerçekleþiyordu. Ýslam medeniyetinin bu son büyük evresinin temeline dinamit yerleþtirilmiþti.

Bu büyük harekatýn dýþ dinamiði yanýnda iç dinamiði de vardý. Yýkýlýþý adým adým hazýrlanan bu büyük medeniyetin edebiyat ve irfan aleminde de büyük yýkýmlar baþlamýþtý.

Necip Fazýl’ýn Ýdeolocya Örgüsünde anlattýðý gibi ilk büyük deprem yükselme devrinin en þaþaalý günlerinde meydana gelmiþti. Ýlk büyük yýkým Kanuni’yle baþlamýþtý. Adý üstünde Kanuni: Yasa yapýcý olan bu büyük padiþahýn yönetim sisteminde yaptýðý deðiþikliklerle olmuþtu.

Önce Þeyhülislam’ýn atamasýyla ilgili yaptýðý deðiþiklikler, sonra yeniçerilik sisteminin bozulmasý, giderek ilmiye sýnýfýnýn bozuluþu, medreselerin ilim, irfan yuvasý olmaktan çýkmasý aydýnlarýmýzý da doðu Ýslam irfanýndan koparmýþ, onlarý yeni arayýþlara itmiþtir.

Bu arayýþlar gide gide medeniyet Kâbe’sinin yönünü deðiþtirmeye kadar varmýþtýr. Bu arayýþlar önce kendi dünyasýndan endiþe etmeye yol açmýþ, sonra giderek inanç dünyasýndan kuþku duymaya kadar varmýþtýr.

Bütün bu kuþkular, inanç sarsýlmalarý kopmalara yol açmýþ, büyük bir medeniyetin banileri batýnýn kuyruðuna eklenmiþtir.

 Efendilikten uþaklýða, medeniyet kuruculuðundan köleliðe dönüþ böyle baþlamýþtýr.

Bu ihaneti ilk gongu Tanzimat’la çalýnmýþtýr. Bu gongu büyük yýkým harekatlarý takip etmiþtir. Siyasette olduðu kadar düþünce ve edebiyat alanýnda da yýkýmlar devam etmiþ. Önce meþrutiyet sonra cumhuriyetle bu yýkým noktalanmýþtýr.

Edebiyatta ise Tanzimat’la baþlayan yýkým Servet-i Funun’la devam etmiþ, Milli Edebiyatla eksik bir öze dönüþ yaþanmýþsa da baþarýlamamýþtýr. Ardýndan oluþan yenilik hareketleri aslýnda orijinal bir yenileþme yerine, batýda devrini tamamlamýþ edebi akýmlarýn tam anlaþýlmadan kötü kopyalarý olmuþtur.

Fecr-i Ati’de budur 1.Yeni de. 2.Yeni de budur, Toplumcu Sanat’ta. Hepsi batýnýn kuyruk sokumunda þarký söylemekten ibarettir ve millilikle bir alakasý yoktur.

Bu edebiyat bize yabancýdýr, köksüzdür. Bizden uzaktýr. Batýnýn kötü bir kopyasýdýr. Bizi batýya karþý aþaðýlýk kompleksine mahkum etmektedir. Bu aþaðýlýk kompleksi milletimizin bekasýný tehdit etmektedir. Bu gün milli deðerlerine yabancý bu edebiyat halktan kopuktur. Halký tanýmamakta onu aþaðýlamaktadýr. Bu yüzden halktan ilgi görmemektedir. Bu yüzden onu anlamamakta, onu anlatmamaktadýr.

Orhan Veli de budur, Oktay Rýfat’ta,. Ýlhan Berk te budur Turgut Uyar da. Dahasý Edip Cansever taban tabana zýt bir edebiyat yapar bu milletle. Onu tanýmaz. Can Yücel’de yabancýdýr bu millete Nazým Hikmet te. Ahmet Haþim de yabancýdýr bu millete Tevfik Fikret te. Hepsi puttur bunlarýn. Bunlarýn hepsi milletle onun deðerleri ve irfaný arasýnda demirden bir perdedir.

O yüzden millet bunlarý tanýmamaktadýr. O yüzden millet bunlarý hiç mi hiç kaale almamýþtýr. Çünkü bunlar milletin inancýndan kopuk, hatta ona karþýdýrlar. Bu yüzden millet onlarý duymazdan gelmiþtir. Yok saymýþtýr onlarý. Onlar yüzünden edebiyattan soðumuþtur bu millet. Bu yüzden uzaklaþmýþtýr edebiyattan.

Oysa bu millet edebiyattan anlamýyor deðildir. Bu millet Yunus’u bilir, Fuzuli’yi Baki’yi tanýr. Mehmet Akif’i baðrýna basmýþtýr. Necip Fazýl’ý kucaklamýþtýr. Sezai Karakoç’u anlamamýþtýr ama onun kendisinden olduðunu sezmiþtir. Hacý Bayram’ý Veli’yi sevdiði gibi, benimsediði gibi sevmiþ ve benimsemiþtir. Putlarýn devri bitmiþtir. Putlarýn akýbeti gelmiþtir.