BU KAFA

Bu kafa nereden çýktý. Kendi örf ve adetlerine yabancý, kendi dini inanç ve mukaddeslerinden habersiz bir kafa bu. Bir Ýslam ülkesinde yaþýyor, Müslüman olduðunu söylüyor ama Ýslam'ýn örtü emrini yok sayýyor. Örtünmediði gibi örtüden utanç duyuyor. Aslýnda inanmýyor o belki de. Yahut ta neye inandýðýný bilmiyor.

Köylü, hademe ve iþçilerde normal gördüðü örtüyü memurda amir de poliste askerde ve adliyede normal kabul edemiyor. Mini eteði kiþinin tercihi olarak görüyor, görebiliyor, öyle kabul ediyor, baþörtüyü kiþisel tercih olarak görmüyor göremiyor, aklý ve havsalasý almýyor.

 Burada ve bu kiþide akýl yok aslýnda, dumura uðramýþ zeka var. Kendisini çok akýllý baþkalarýný aptal sanan ve kabul eden kafa bu.

Sorsan ilerici, kendine göre aydýn ve ileri fikirli biri bu. Demokrasiyi içine sindirememiþ az geliþmiþ zeka iþte budur. Bu zeka olaylarý, kiþileri ve düþünceleri doðru dürüst algýlayamýyor

. Eþyayý kavramaktan uzak. Ne kendini biliyor, ne bilmediðini. Bu kafa karþýsýnda aptallaþmaktan kendimi alamýyorum. Her þeyi tepetaklak eden bir mantýk. Buna mantýk da denemez. Bu kavrayýþtan uzak örümcekleþmiþ bir beyindir. Bu beyini iyi teþhis etmek lazým. Bu beynini kiralýk olarak kullandýrmýþ yüzyýllýk bu kiralamalarýn satýlýða döndüðünü unutmuþ, þimdi baðýmsýz düþündüðünü sanarak, birilerinin bir zihniyetin hoparlörü olduðunu unutmuþtur. Bu beyin normal deðildir dumura uðramýþtýr, dumura uðratýlmýþtýr. Bütün yetenekleri yok edilmiþtir. Birçok yetenekleri kör edilmiþtir. Karanlýktýr. Ýslenmiþ zift kaplamýþtýr. Ölüdür. Her tarafý kuþatýlmýþtýr. Bütün kanallarý týkanmýþtýr.

Bu kiþilik ne kendini, ne ülkesini tanýmaktadýr. Bu kiþi aslýnda kimlik ve kiþilik kaybýna uðramýþtýr. Kiþilik ve kimliðini kaybetmiþ ama yeni bir kiþilik ve kimliðe de kavuþamamýþtýr. Ne batýlý olabilmiþ, ne doðulu kalabilmiþtir. Cemil Meriç’in deyimiyle Müstaðrip'tir tam anlamýyla. Ne tam imanlý bir mümin olabilmiþ, ne neye inanacaðýný bilebilmiþtir. Sorsan inanç sahibidir ama inançlarýnýn gereðini bilmemektedir, bilememektedir bile.

Müslüman olduðunu söyler ama ömründe bir kez bile baþýný secdeye koymamýþtýr, koymaz. Ölünceye dek caminin yolunu bilmemiþ, öðrenmemiþtir. Öðrenme ihtiyacýný hissetmemiþtir bile. Hayata veda edince cenazesi oraya gelecektir adet olarak. Çocuklarýna Müslüman ismi koymaz, uyduruk adlar verir. Kendisinin Ýslam'ý çaðrýþtýran adýndan utanmaktadýr. Onun anlamýný bile merak etmez. Batýda bir Hristiyan ailede doðmayý çok isterdi ama bunun mümkün olmadýðýný bilir.

Kendinden, çevresinden ve tarihinden utanmaktadýr. Kendi örf ve adetlerinden, düþünce ve inanýþlarýndan utanç içindedir. Hep baþka biri olmak ister. Batýlýlar gibi olmak, onlar gibi yaþamak, onlar gibi inanmak ve onlar gibi ölmek. Ýþte yüzyýllardýr benliðinden koparýlan doðulunun acý sonu budur.