Ben Çocukken
BEN ÇOCUKKEN
At kılından tuzak vardı,
Muşambadan kızak vardı,
El örmesi kazak vardı,
Mutlu idim ben çocukken.
Oyunumuz çelik çomak,
Cebimizde ayna tarak,
Elimizde ellik orak,
Ekin biçtim ben çocukken.
Yunnak Çayı temiz akar,
Anneler çamaşır yıkar,
Kazanlarda küller kaynar,
Kül koklardım ben küçükken.
Başımda papak yazma,
Kuş avlardık karlar dizde,
Ayak çıplak lastik çizme,
Üşümezdim ben çocukken.
Çimme gölü kazan gibi,
Çalı dolu altı dibi,
Sabah akşam şibi gibi,
Çok yüzerdik biz çocukken.
Yeme içme aklımda yok,
Yavan ekmek katığım yok,
Sanki dersin karnımız tok,
Acıkmazdım ben çocukken.
Sela dinlerdik sahurda,
Radyo yapardık çamurda,
Oyun oynardık yağmurda,
Eğlenirdim ben çocukken.
Erken kalkardık sabahtan,
Çalmaç yerdik tabaktan,
Teker yapardık kabaktan,
Mutlu idim ben çocukken.
Yeşili gördüm ovada,
Pekmez kaynardı tavada,
Uçurtmam vardı havada,
Sanki uçardım çocukken.
Odun keserdi baltamız,
Balık tutardı oltamız,
Doktor görmezdi hastamız,
Çocuklar ölürdü çocukken.
Ünal GÜNEŞDOĞDU
(
Ben Çocukken başlıklı yazı
Ünal Güneşdoğdu tarafından
21.03.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
