Koþarak geldi ceplerinde cilli,

Üstü baþý amma nasýl da kirli,

Ah ah! Hele ki anasý görecek,

Kadýncaðýz olur vallahi deli.

Bütün varlýðýný dizdi sýraya,

Gerek duymadý hiçbir numaraya,

Yolladý savaþ baltasýný birden,

Bozdu diziyi baþladý naraya.

Topladý hemen tüm ganimetini,

Dedi biri istemiyoruz seni,

Þöyle bir bakýverdi ona,

Gördü gözlerinde o anki kini.

Ýsteseydi pataklardý veledi,

Bir kimse de çýkýp bir þey demezdi,

Ama o devam etti toplamaya,

Bak deli köpek olmuþ sakin kedi.

Geç oldu artýk gidiyor evine,

Sayýyor cillileri tane tane,

Oynayalým demeye hakkýmýz yok,

Gelirse en yakýn ertesi güne.

Býrakmýyor ama evvelki çocuk,

Yüzü pek asýk teni de pek soluk,

Senin kardeþin deliymiþ deyince,

Bizimki kalýyor þöyle bir donuk.

Baþlýyor koþmaya Koparan Ali,

Yüzünü gören sanýr sanki deli,

Uçuyor iþte hasmýnýn üstüne,

Görsen altýna almýþ sanki yeli.

Dövdü çocuðu þöyle bir güzelce,

Acýdý sonra halini görünce,

Kucakladý kaldýrdý hemen yerden,

Özrünü dilemiþ oldu kendince.

Kardeþine yarýsý hasýlatýn,

Verirken diyecek kaybetme sakýn,

Biçarenin gülüþünü görünce,

Olacak en mutlusu kâinatýn.

Gidiyor þimdi eve koþar adým,

Bitmiþti iþleri kalmadý yarým,

Dayaðý yiyince anasýndan,

Diyecek sonunda oh be rahatým.