Online Üye
Online Ziyaretçi
Yaz/ dı...
Yok yok o yazmadı
O yazsaydı umuttu
O yazmayı unuttu
Mevsim olan yaz dı
Kolsuz gömlekler vardı, kısa kollular
Gün eğri büğrüydü
Günah masum, suskunluk suçlu
Pişmanlık kuru sıkı
Ölü şiirler topluyordu
Kıyıya vuran dalga
Seyrettim...
Elim, kolum olduğuna da şükrettim
Bütün iyiyimler yalancıydı
Elleri yad ellerdi dünün
Gözleri göz ardı
Sayhası sükut, yüreği Leyla
Dünya halleri aldırışsızdı
Eli boş dönüyordu dünya
Birkaç aşk geçiyordu yanımdan
Başımı çevirdim
Gülümseme ekledim yüzüme sahteden
Saçıma biçim verdim
Hevesim vardı aslında
Bir oturuşta,
Bin dün sevebilirdim
İki yüzük aradım sahipsiz
Kesilmemiş kurdele
Bana kim gelse geçtim
Sebebimi bildim
Aldığım gönlü bıraktım sonra
Gölgesi uzun kadınlara
Bir ayağım inattı
Diğeri hazırken gitmeye
İçimde/sin bil dedim
Kızılcık şurubu bulaşık dudağına
Görmek geldi içimden sakladım
Gözlerime şükrettim
Yaz/dı...
Terliydi gece, onsuzluk ıpıslak
Bütün çocuklar yaşlıydı sanki
Kör/eldi elini tutamayan elim
Demir Mutlugil