GÖNÜL...
Ne düşersin ey gönül, olur olmaz her aşka;
Elinde ne kaldı ki garip udundan başka?
Gam, kederden uzak, yüz yıl yaşasan keşke;
Elinde ne kaldı ki, garip udundan başka?
Sağa sola savruldun, tutamadın bir mekân,
Kapıdan kovdu seni dünya denilen bu han.
Otur, ağla haline; ister dövün, ister yan,
Kapıdan kovdu seni, dünya denilen bu han.
Bir zamanlar uçardın kuş gibi her bir yana,
Hayâlinde özgürlük, sığmaz oldun mekâna.
Bir düşün, topla Sen'i; yazık etme zamana,
Hayalinde özgürlük, sığmaz oldun mekâna.
Ferman dinlemeyenin çok dert gelir başına,
Halin açsan dostuna; had koyarlar yaşına.
Çok yerlerin ulaştın toprağına, taşına,
Halin açsan dostuna, had koyarlar yaşına;
Şükret artık bulduğun tatlı, tuzlu aşına...
05.Ocak.2023
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Gönül... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
9.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
