Umut
İstemek aşkı kimden sorgulandı
İnsan bu doğuşunda yargılandı
Yer çatladı tenhalar yankılandı
Yürekleri titreten bir ses geldi derinden
Ey çürümüş ceset at toprağı üzerinden
Madem ki varsın madem ki insansın
Alem zerre zerre ismini ansın
Bir yol açıver varsın sonra kapansın
Senin önünde cenge uçuyorsa ak sungur
Artık geriye senden iz kalmasa da olur
Çünkü boğaza ulaşmış yunmaz kir
Düğümle yumaklanır tembel fikir
Gün doğar yarın olur mu kim bilir
Belki sana verilmiş bir başka an daha yok
Bundan öte köy yok mezra yok çöl yok vaha yok
Güneş ve ay bir zamanda buluşur
Arzın kemiklerine gün ilişir
Bir zemheri günü tohum gelişir
Olmazın kökünde demirleşmiş iman nedir
Köpürmüş bir sabahı kim zincirleyebilir
Kötü yazmışsa kader mürekkebi
Kara çukurun görünmese dibi
İsyanla başkaldıran çiçek gibi
İrkilen alınlar ufukları kavurmalı
Gök çelikten patlayan kurşun gibi vurmalı
İstemekle insan bak yıldız olur
Zifir ortasında o yaldız olur
Çağın ateşi bu amansız olur
Alazlı rüzgar külünü dağ dağ savuracak
Toprak ana tohum değil umut doğuracak
Ölüm iliştiricekse sesini
Yakacaksa sonunda nefesini
Yırttım dünyanın göğüs kafesini
Ki içindeki cayır cayır yangın görünsün
Güneşe yol açıldı bölük bölük yürünsün
(
Umut başlıklı yazı
Tânî tarafından
12.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
