İyiliğinin kabusa dönüşüne bakardım
Umutlu olmayı bize bi' kurtuluş sanardım
Ölmüşüm gibi çürüyüp gidecek bedenimde
Sorunlara sahibin ben olduğuna kanardım
Batardım gün geçtikçe, seninle konuştukça
Korumasızlığımı sana iltifat sayardım
Alçaldıkça alçalan rezil bu karakterimin
Ayakta durmasının sebebini sen yapardım
Kaçmıştı bir yaprak kurtulduğunu sanardı
Sorumsuzluğu kabullenip zamana bıraktı
Güveni azaldı zamana, kendi sarardıkça
İlk baharın gelmemesini zamana suçlardı
Bi' aşığın hayatıydı sevdiğinin saçları
Hayatını mı kaybetti sevdiği kaybolunca?
Her kalbini vermiş işler düzelecek sanardı
Hayatının sesini unutmaya başlayınca
Geceler karmaşıktı, kimsesizler kayıptaydı
Seneler ardınca sadece ışıklar arardım
Yineler çoğalınca geçmişim, hatalarımda
Hayatımdaki çözümü tek bir halat sanardım
Adaleti bulması için isyan ederdim,
Nefretini mi bulmuştu kaybettiği aşkında
Onun yanındayken açık mezarlardan geçerdim,
Tanrıysa beni ölüme çağırırdı aslında.
