nice insanlar gördüm ben;
gözlerinden çaðresizlik akan,
bir okadar þereflice sokaklarda yatan
ve nicelerini gördüm
dostu ugruna canýný ortaya koyan.
namertliðe çelme takan.
ne analar gördüm ben;
ekmek parasý ugruna kendini satan
nice analar gördüm iþte..
ne umutsuz kalpler gördüm,
sanki zorla atan.
ruhunu terketmiþ bedenlerde yatan.
nice insanlar gördüm ben;
bugün sevip yarýn kaçan,
bir kelime dahi etmeden sevdiðini yarým býrakan.
ve nicelerini gördüm,
senin için bir baþkasýný býrakan,
hevesini aldýðýnda, bir baþkasý uðruna senide satan.
ama ne aþklarda gördüm ben;
býkmadan usanmadan her yeni güne ayný heycanla baþlayan,
yýllarca ayný yastýða baþ koyan
nicelerini gördüm ben…
ne yalnýzlýklar gördüm ben,
gözlerini uzak ufuklara dikerek,
konuþacak çok þeyi varken susmayý tercih etmiþ…
ne dünyalar, ne insanlar gördüm ben..
gördükçe kanattým ben
kanattýmda
kanayan gözlerimi yitirdim ben..

MUSTAFA HEBÝP