Bilir misin nasıl uyuturum kendimi uzun yalnız soğuk sensiz gecelerimde
Gözlerini
düşünürüm beyaz bulutların üstünde
Bazen görür
gibi olurum da kaçıverirler karanlık soğuk boşluğun en uzak yerlerine
Saklanırlar
yuvarlak, çukur, büyük, küçük başka gözlerin arasına
Hiç vazgeçmem
hayalimde çizerim, bilirim senin gözlerin en büyük
Tam buldum
derken gözlerini çekik, badem, yuvarlak, sarkık gözler uçuşur civarda
Bazen aydınlık,
bazen karanlık bazen de gri bir alanda
Hiç vazgeçmem
hayalimde çizerim, bilirim senin gözlerin benzer bademe
Sayısız göz,
sayısız farklı bakış arasında
Bazıları
şefkatli, sıcak, cömert, isterik
Bazıları
kararlı, arzulu, hırslı, tutkulu
Bazıları
nefret, öç, kibir kıskançlık dolu olsa da
Bir tek senin
badem gözlerin okur yüreğimi, alır aklımı, dokunur ruhuma
Bilirim sadece
senin gözlerin sıcak, arzulu, eşsizdir bana
Hiç vazgeçmem
hayalimde çizerim senin gözlerini uykuya dalmadan önce
Bulunca
rahatlar, huzur bulurum yine bir gece uykusu öncesinde
Bir kez daha
anlarım ki senin gözlerin, değil doğuştan, değil sıradan, yaratandan bana armağan.
İbrahim Şahinol
Yazarın
Önceki Yazısı