tutun bütün kuşları,kanatlarımı büyüteceğim...
olmayasıca sevdalar içleniyor,
bir sıkımlık boğazında sıkkın İstanbul'un
sürçüyor duraksız seyrüseferlerde,
gezinen günüm
mabedim de hak saydığım cürmümün imtihanı
sandığımda kül bohçası
yalnızlığımı dolaştırıyorum,
etek tutan nedimelerin çıkmazlarında
kimseler bilmiyor...
umutlandıkları tütsüsüz karşı kıyılarımın
seren yelkensiz
ıskarmoz kırık
sürükleniyor tiryakim hüzün düşlerine sürtünüyor düşlerim,
çay bardağına sevdalı bir kaşığın ateşle beslediğim dip balıkları,
çengi çalgılarında oynaşıyor susuz denizlerin
hayra yoramıyor hikayesini,
derinlerimin helali hoşları
kimseler bilmiyor...
çakırkeyif bir denizin,
çatısından atıyorum ısrarkeş yarınlarımı
üvey yüzüm dökülüyor
kaçışıyor dişil kokular
dudaklarımı çalıyor haz hırsızları
darlanıyor peştamalsız rehavetlerim
şakaklarım titreşiyor ,
tırnaklarını yerken su kuşları
şirazemden çıkıyorum
kimseler görmüyor
kimseler bilmiyor...
biliyorum şiirlerim affetmeyecek beni
Demir Mutlugil
