Online Üye
Online Ziyaretçi
Zamanın Tozları Arasında Bir Aşk
Gün batımının kızıllığı, Osmanlı’nın son demlerindeki İstanbul’un üzerine hüzünle karışık bir tablo gibi yayılırken, Leyla’nın gözlerindeki parıltı, yıldızların ilk ışığını andırıyordu. O, tarihin derinliklerinden gelen bir davaya gönül vermiş, ancak kalbi başka türlü atışlar barındıran genç bir kadındı.
Babasının yokluğunda, onun anısına tutkuyla sarılmıştı Leyla. Ancak aşkın çağrısı, ruhunun en kuytu köşelerinde yankılanan bir melodi gibiydi. Anadolu’nun bağrından kopmuş, gözleri umut dolu Emir’in mahalleye gelişiyle, Leyla’nın dünyası beklenmedik bir renge büründü.
Emir’in varlığı, Leyla’nın içindeki yangını körükledi. Onun sesi, rüzgarın fısıltısında saklı antik şarkılar gibi Leyla’nın kulaklarında çınladı. İki genç ruh, zamanın akışına meydan okurcasına birbirine kenetlendi.
Leyla’nın kalbindeki savaş, her geçen gün daha da alevlendi. Babasının mirasıyla kendi arzuları arasında bocalayan Leyla, Emir’in sabrı ve anlayışıyla yüreğindeki dalgaları dindirmeye çalıştı. Aşk ve dava arasındaki bu ikilem, onun ruhunu ikiye bölmüştü.
Zamanın acımasız tekerleği dönerken, Leyla’nın seçimi netleşti. Aşkın çağrısını reddedemeyeceğini anladı ve Emir’le birlikte yeni bir dünya kurma cesaretini buldu. Onların aşkı, imparatorluğun yıkıntıları arasında bir umut ışığı gibi parladı.
Leyla ve Emir’in hikayesi, tarih sayfalarının tozlu raflarında sessizce yerini alsa da, aşkları zamana meydan okuyan bir destan olarak kalplerde yaşamaya devam edecekti.
Yazarın
Önceki Yazısı