Bundan yaklaþýk bir buçuk yýl önce, 6 Þubat 2023 tarihinde "Asrýn Felaketi" olarak geçen yani yeraltýnda bir asýr yýl boyunca biriken gaz, en sonunda bir doðal afetle patlak verdi. Gaz o kadar büyüktü ve birikmiþti ki, bunu ancak iki büyük depremle boþaltabildi. Sanýldý, sadece sanýldý fakat bu daha baþlangýçtý. Ardý ardýna gelecek olan artçýlar her yüreði derinden korkutmaya hazýrdý. Bu þiddetli bir o kadar da korkunç artçýlar yaklaþýk bir yýl daha devam etti, kimi zaman azalarak kimi zamansa artarak. Ýnsanlar korku içinde yaþamaya devam etti ve bir süre daha devam edecekti. Ürkütücü gerçek ise; Bu deprem yalnýzca bir bölgeyi deðil, on bir bölgeyi etkilemiþti. Yani büyüklüðü o kadar geniþti ki, yakýnýnda ki on bir bölgenin fay hattýný oynatmaya yetmiþti. 

Düþünün, bir tarafýnýzda belki de asla eskisi gibi olmayacak olan þehriniz, bir tarafýnýzda ise bir daha asla göremeyeceðiniz, kaybettiðiniz dostlarýnýz ve anýlar. Belki de hala hayatta olan aileniz veya siz!? Fakat eninde sonunda terkedilmesi gereken harap bir þehir olarak kalacak anýlarýnýzý, gerçekten terketmek zorundasýnýz. Bu, kimisi için yeni bir hayat, kimisi içinse bütün umutlarýn sonu. Orada yaþayan bütün umutlar için son yol. 

Normal þartlarda bir bina/yapý yapýlýrken binanýn maddi ihtiyaçlarý veya görünüþünden ziyade güvenliði göz önünde bulundurulur. Ýnsanlar daha çok para versin diye deðil, insanlar kendini güvende hissetsin, ilk baþta canlarý güvende olsun sonra mallarý emin yerlerde olsun diye yapýlýr. Kendi kiþisel fantezilerini veya nefsini doyurmak için deðil, müþterinin memnuniyetini doyurmak için yapýlýr bu yapýlar. Öyleki gözleri deðil, mantýðý konuþturmalýdýr bu yapýlar. Sýrf masraftan kaçýnmak için binalar inþa edilirken, deniz tuzu kullanýlmasý buna örnek gösterilebilir. 

Yýllarýn öncesinden kalma onlarca yapý'nýn üzerinde hala barýnýlýyor. Ve bu yapýlar yýkýlmamasýna raðmen en az otuz yýldýr yerini koruyor. Ve buna kimse bir sesini çýkarmýyor. Yýkýlmasý, daha saðlam yapýlar yapýlmasý gerekirken barýnýlmaya devam ediyor ve bir çok can ve mal kaybýna sebep oluyor. Bir çok yapýsý yýkýlan, onlarca hatta binlerce canýn ölümüne sebep olan mütahitler hala ortada geziyor. Ve yapýlarýný yapýp satmaya devam ediyorlar, biz ve bizim gibi insanlar ise almaya dünden hazýrýz tabiki. Bedeline milyarlar, trilyonlar veriliyor, karþýlýðýnda ise binlerce canýn sonuna ortak oluyor.. 

Þöyle bir gerçek varki, sahtekarlýk ve dolandýrýcýlýk her yerde var, vardý, var olmaya da devam edecek. Fakat bunu önleyecek olan yine çevre yine çevre. Eðer biz insanlar bir kez olsun zevklerimize göre deðil de mantýðýmýza göre hareket etmeyi, her tepki ve harekete karþý en baþta tecrübeli ve bilinçli olmayý öðrenirsek. Can ve mal güvenliði için her türlü masraf ve maddi sýkýntýdan çekinmezsek sorun kalmaz diye düþünüyorum. 

"Ne yapalým yani? Allah'tan gelen bir þey nasýlsa. Olursa olur, yapacak bir þey yok bir de onun iþine mi karýþalým!? Maalesef ülkemizin bir kesiminde hatta birden çok kesiminde böyle bir zihniyet ve düþünce tarzý mevcut. Ýnsanlar kendi canlarýnýn ve baþkalarýnýn canlarýnýn güvende olmasýný yalnýzca yaratýcýya teslim olarak saðlayacaðýný düþünüyor. Ýnsan acizdir, eðer kaderinde "ölmek" varsa tabiki tez vakitte ölür. Kaderinde "yaþamak" varsa mücadeleye devam eder. Fakat öleceðini bile bile yaþýyorsa ve yaþamayý býrakmayacaðýný gerektiðinin bilincindeyse, nasýl yaþayacaðýný da kendi karar verebilir. Evet yýllarca aklýmýza bu zihniyet yansýtýldý "Herþey Allah'tandýr, onun iþine karýþýlmaz! " Peki doðrusu neydi? "Elinden geleni yap, gerisi Allah'a kalmýþtýr" Neden elimizden geleni yapmayýp yaratýcýya teslim oluyoruz? Neden bütün gücümüzü göstermeden her þeyi yaratýcýdan diliyoruz, neden bunu yapacak gücümüz varken bunu göstermiyoruz?

Çünkü korkaðýz. Kendi gücümüzü gösteremeyecek kadar, hayatýmýzý koruyamayacak kadar, gururumuzu yediremeyecek kadar korkaðýz. Herþey bittiðinde, kaos sona erdiðinde tek yaptýðýmýz þey gitmiþlerin ardýndan yas tutmak. Ýnsan hayatýnda elbet hata yapar, birçok þey yaþar ve yaptýklarýndan piþman olduðu için bundan ders alýr ve bir dahaki sefere yapmaz, en azýndan yapmamaya çalýþýr. Eðer biz bu zamana kadar yaptýklarýmýzdan piþman olsaydýk zevkimize deðil de yapýlarýmýza güvenirdik. Biz yaptýklarýmýzdan deðil, yalnýzca yaþadýklarýmýzdan piþman oluyoruz. O da o anlýk ciddi bir tehdit oluþturduðu için. Hayatýmýzý tecrübemize yada bilincimize göre deðil, menfaatlerimize ve nefsimize göre yaþýyoruz ve yaþamaya da devam edeceðiz.. 

Sözlerim neticesinde þunu ortaya koymak isterim; Ýnsan, iyiliði de kendine yapar, kötülüðü de. Yaþadýðý sürece ne kadar çabalýyorsa çabalasýn, kaderinde ne yazýyorsa öyle doðar, yaþar ve ölür. Fakat nasýl hayatýný iyi veya kötü geçirmek, onun elindeyse, kaderini çizmek de onun elindedir. Çünkü deprem geliyorum demez, takvada her þeyin oluþu yalnýzca Allah'a aittir. Önlem almak, kendini korumak ise aciz kullarýna aittir. Felaket deprem deðil, insanlar ve korkaklýklarýdýr. 

Saygýlar

Rüya Uzun