BEN DOĞUNCA
Tütün dikme zamanının,
Sonuna doğru doğmuşum.
Köyün ebesi müjde demiş,
Müjde erkek, erkek oldu.
Herkes çok sevinmiş.
Ben doğunca;
Kör bir makasla kesmişler,
İsli lamba ışığında,
Göbek bağımı.
Saracak bir bez bulamamış anam,
Çıplak bedenime.
İsyan etmiş yoksulluğa.
Olsun oğlum oldu ya demiş.
Teselli etmiş kendi kendini.
Eski elbisesini yırtıp,
Bez yapmış ninem kendince.
Sarmışlar küçük bedenimi sıkıca,
Tahta beşiğe.
Üçüncü günün ertesinde,
Tarlaya taşımışlar tahta beşiğimi.
Toprağı gördüm, tezeği, taşı,
Tanıdım kızgın güneşi, sabanı,
Çatlak topukları, nasırlı elleri,
Ucuz lastik ayakkabıları…
Anam beni beslerdi,
Kocaman tahta kaşıkla,
Kocaman tabaktaki,
Mısır çorbasına kaşık sallardı.
Kuru ekmeği vardı,
Duru ayranı, bulguru, acı soğanı…
Ağladığım kara geceler aydınlanmadı hiç,
Gaz bitecek korkusundan,
Gazlı lamba bile sönük yanardı,
Beni beslerdi anam el yordamıyla karanlıkta,
Yarı aç, kendisi doymadan...
Ünal Güneşdoğdu
(
Ben Doğunca başlıklı yazı
Ünal Güneşdoğdu tarafından
12.07.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
