Hastane içinde bir yýðýn hasta;
Bir saða, bir sola koþup duruyor,
Kimi aðlamaklý, kimisi yasta,
Kapý kapý gezip þifa arýyor.

Tabibe derdini döken geçiyor,
Umudun önünde çöken geçiyor,
Kadere telgraf çeken geçiyor,
Umutlar yaþarken gönül eriyor.

Yatan hastalarýn yüzleri solmuþi,
Birçoðu çileyle arkadaþ olmuþ,
Ameliyat olan masada kalmýþ,
Eþi, dostu hep gözyaþý deriyor.

Duvarlar üstünde gece oluyor,
Çoluk, çocuk, eþi hece oluyor,
Bir de üste hasret, acý oluyor
Bu koku, bu hava sabrý yoruyor.

Taburcu olanlar yeni doðmuþça,
Bedenden bir mikrop sanki kovmuþça
Hayat memesinden ömür saðmýþça
Yeni bir menzile doðru varýyor.
Ömer Kalafat