Sanmayın ki nadir, orjinal bu hal…
Sayısı bilinmez ne farz’ı muhal…
Hepinize uğrar vermeyin mahal…
Binleri aşmışım kaç milyondayım…
Çağın hastalığı depresyondayım…
Zengine sözüm yok, fakir açlıkta,
Dünyanın cilvesi her şey güçlükte,
İlhamı yitirdim gönlüm hiçlikte,
Ne başta, ne orta, ne de sondayım…
Çağın hastalığı depresyondayım…
Hep zaman değişir, ben de değiştim,
Döğüşmem dediğim ile döğüştüm,
Kendime aidat farzet bağıştım,
Eski bir melodi, yine fondayım…
Çağın hastalığı depresyondayım…
Bodoslama girdim direk doğruca…
Kendime bir sordum bakın sonuca…
Sığıyor her ele hem de avuca…
Çoğumuz gibi hep telefondayım…
Çağın hastalığı depresyondayım…
Kötü olmak gerek, iyilik boşa…
Denize attığım, değiyor taşa…
Kaderde ne varsa o gelir başa…
Ya salon, ya mutfak, ya balkondayım…
Çağın hastalığı depresyondayım…
Bir şeyin ritmini bozmaya gelmez…
Şiir olsun diye düzmeye gelmez…
Doğru söylenir de, yazmaya gelmez…
Alp olarak yine aynı tondayım…
Çağın hastalığı depresyondayım…
2 Ağustos 2024, yeni günün ilk saati,
Alp Aldatmaz
