İnsanlığın Ederi!..
Ne rüyaya darıldım, ne falcıya gücendim,
Tutuklu kaldım sende, kendime eden Ben'dim.
İkaz aldıkça şaştım, üzüldüm de hâlime,
Bir vefasız yâr için, bilmem neye güvendim?
Şaşkın ördek misali, yenim sana bulaştı;
Hani aklım nerede, duygular beni aştı.
İradem zaptetmedi tozpembe hayalleri,
Kafatasım çatladı, şeytanlar göğe kaçtı.
Gönül bazen dalıyor bilmediği sulara,
Benzetiyor kendini çalımlı kuğulara.
Oysa sevdâ neyine; hazanı çoktan geçtin,
Çekilmek zamanıdır bilinmez kuytulara.
Yazanlar böyle yazmış defterine kaderi,
Bu sahnede oynadın mutluluğu, kederi.
Koca dünya dediğin; ne de küçükmüş meğer,
Birkaç yıla sığmakmış insanlığın ederi!
Öyleyse yaz, çiz yine; geleceğe ün bırak,
Nice ömür çürümüş toprakta yaprak yaprak.
Bir Elif boyu uza, bilinmeze doğru koş,
Nasılsa kapatacak üstünü kara toprak...
Fatih-İST.
03.Nisan.2020
EnverÖzçağlayan
(
İnsanlığın Ederi... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
11.08.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
