Tuana herzaman ki gibi yerinde söyleniyor, çamaşırlara kızıyor. En nefret ettiği şey, çamaşırlar. Evet, çamaşırlar odada çok durduğu zaman koku yapıyorlar ve baygınlık hissi yapıyorlar. Yurttakilerin çamaşır odasına sermesi gerek ama yer yok..
- Goca gafalılar sizi.
Bir hınçla aşağı iniyor yatağından. Sitemle koşmaya başlıyor:
- Melike..
- Efendim!
Küçük, masum gözleri bana döndü:
- Bir ablanın olması nasıl bir his?
- Hem iyi hem kötü..
- Nasıl yani? Hangisi daha baskın?
- İyi yanı yanında seni koruyacak, destekleyecek ve sevecek biri olduğu için kendini daha güvende hissetmen. Kötü yanı ise küçük kardeş olduğun için çok kavga etmen. Sana daha çok zorbalık yapıyor.
" Ara öğün hazır, aşağıdan yiyebilirsiniz! "
Etüt arasına girilmiş ve çaylar demlenmeye başlanmış anlaşılan. Bir soru sormaya yeltenircesine dudakları kıvrıldı:
- Peki en büyük olmak nasıl bir duygu?
- Hem iyi hem kötü :) İyi yanı en büyükleri olduğun için neredeyse tüm söz sende oluyor, sen daha baskın çıkıyorsun çoğu konuda. Kötü yanı ise yine en büyükleri olduğun için evin tüm yükü sana kalmış gibi oluyor. Ebeveynler " Sen evin büyük kızısın " diye tüm işi sana da yükleyebiliyorlar. Kısacası en küçük olacaksın bu dünyada rahat edebilmek için..
- Haklısın.. Peki bir abin veya ablan olmasını ister miydin?
- Ablam değil de bir abimin olmasını isterdim. O abla duygusunu yaşadım zaten, gerisi belli. Ama bir abi duygusunu yaşamadım. Merak etmiyor da değilim :) ..
