KÜSÜYORUM

Aþkýn derdine düþüp, fýrtýnayý biçtim de,

Þu halimi görmeyen, gözlere küsüyorum.

Hatta hiç çekinmeden, zehirini içtim de,

Harýmý söndürmeyen, buzlara küsüyorum.

Kaybolmuþ adreslerde, kiralýk düþler kalmýþ,

O eþsiz gülüþlerim, þimdi gözyaþý dolmuþ,

En güzel anýlarda, öyle eskiye dalmýþ,

Baharlara, kýþlara, yazlara küsüyorum.

Sararmýþ yapraklarým, eylülden mi sorayým,

Kendimin saramazken, nasýl yara sarayým,

Þu biriken dertlerle, þikâyete varayým,

Yüzümde dert toplayan, izlere küsüyorum.

Her zaman katýlýrdý, duaya aminlere,

Kazýyarak yazardý, bu aþký zeminlere,

Neler söylerdi neler, sýðýnýp yeminlere,

Verilip tutulmayan, sözlere küsüyorum.

Sevdim diyen aslýnda, kötülüðü dilemez,

Acýyý tanýmayan, bir gözyaþý silemez,

Ömür boyu söyledim, yaþamayan bilemez,

Yalan yanlýþ tutulan, tezlere küsüyorum.

Artýk zamaný geçti, yapmasýn afra tafra,

Dinlemiyor hiç kimse, hepsi de bizim tayfa,

Âdemi dert anlatýr, þiirle sayfa sayfa,

Halimi anlamayan, sizlere küsüyorum.

ÂDEM EFÝLOÐLU

20.09.2024