KABRİSTAN

Bir gün herkes buraya gelecek. ..!
          
İbret   yeridir   kabristan   diyorlar    adına,
Burda   ayrılık  yok  kul  ile  sultan  bir  olmuş.
Tenden can çekilmiş,bedenden eser kalmamış,
Hepsi solmuş,taş olmuş,toprak olmuş,yer olmuş.
                               ***
Uzakları   yakın,  mesafeleri   dar   eden,
Ecel  vade  dolunca  çıkıp  gelmiş  aniden,
Kalp durmuş,ruh gitmiş,kudretten kesilmiş beden,
Hep bir ağızdan  ‘’Ruhuma  Fatiha’’  der olmuş.
                                 ***
Bir yer ki sinler şehri, herkes halk, herkes avam,
Kimse demiyor bu benim işim  benim davam,
Mazi olmuş rütbe, mevki, sınıf, sıfat, makam,
Bu naaşlar belki de serdar olmuş, ser olmuş.
                                ***
Bütün  malı,  mülkü   mezarı  ile  taşları,
Hakka dönük yüzü, toprağa yatmış başları,
Dolmuş defteri kimseyle  kalmamış işleri,
Mabede benzemiş sessizlik burada gür olmuş.
                               ***
Hiç kimse giymiyor allı, güllü  esvap,libas,
Burda ne ipek giyeni gördüm, ne de atlas,
Bayramlık gibi yekpare vücuduna herkes,
Kefenleri bürünmüş her yer sanki kar olmuş.
                               ***
Hepsini yatırmışlar bir araya sıra, sıra,
Bütün servetini bağlamışlar  bir hasıra,
İhtiyaç kalmamış ne yalıya ne kasıra,
Can çekilmiş,kan donmuş,tenler burda mor olmuş.
                               ***
Her kes etrafında olurken  perver ; pervane,
Beyhude imiş  bu çabalama, bu hengame,
Getirmişler  buraya  yasla  deli  divane,
Göz yaşları sele dönmüş,acılar  kor olmuş
                             ***
Yan yana  koyuvermişler  valiyi, veliyi,
Bakmamışlar  ameline  kötü veya  iyi,
Kardeş etmişler efendiyle masum köleyi,
Cehalet sone ermiş, herkes burada pir olmuş.
                           ***
Canlılık  kalmamış,  ferini yitirmiş  hayat,
Ne  güzellik faide  etmiş,  nede  güç  heyhat,
Her yer ot olmuş, her yer sazlık, her yer nebatat,
Güller kokmuyor burda diken olmuş har olmuş.
                          ***
Bir anlamı  yok  artık  gece  ile  gündüzün,
Ne baharın  anlamı var,ne yazın, ne güzün,
Diller lal olmuş manası yok kelamın sözün,
Cisimler bitmiş maneviyat burda nur olmuş.
                                ***
Mabudu unutmazlar lakin mabede gitmezler,
Tenden yok olur gider,  tinden  yitmezler,
Rahman’a  zikreder  amma  ibadet  etmezler,
Buraya gelen kırklara karışıp sır olmuş.
                                 ***
Ne mihrap var burda, ne minare, ne de minber,
Onları aydınlatmıyor ne güneş, ne kamer,
Zifiri   karanlıkta   gören   bütün   faniler,
Buraya gelmiş gözler ama olmuş kör olmuş.
                                ***
Adem’den  beri  yaşayan  her  kişi   buraya,
Birer, birer  gelip, saf tutup girmiş sıraya,
Tekrar  gelebilmek  için  geriye  dünyaya ,
Umutlar tükenmiş buradan  dönüş zor olmuş
                                Muzaffer Boz
( Kabristan başlıklı yazı muzaffer-boz tarafından 5.10.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu