İbret Zamanları.
Bir çınar yaprağı düşmeye görsün,
Sürür niceleri ardından mevsim.
Dallarda başlarken matemli hüzün;
Çok yaprağın düştüğünü görürsün.
Tuvalde belirir bir sarı resim,
Kuru yapraklarla sen de yürürsün.
Kaç, gücün yeterse bu sonbahardan,
Sonunda üşüten o kış gelecek.
Goncayı sevenler çekinmez hardan,
Nasip alır, kıştan sonra bahardan.
Yeni bir mevsimle kuşlar dönecek,
Bülbül dem tutacak son ilkbahardan.
Hayat böyle sürer, yenilenir gün,
Toprak kokusuyla, ölen canlanır.
Dallar filiz verir, filizler sürgün,
Yeniden dirilen canlar kanlanır.
İbret zamanıdır yaşanan hergün,
"Hu vel bâkî..." diyen, Hakk'a yollanır.
27.06.2017
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
İbret Zamanları... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
2.11.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
