"Göçtüðün Kervan Deðilim"

Alga BABAN

Kaçýyor zihnimin uçlarýndan efkarýma tutunan  ve yontulan yargýlardan dikilen anýtlar . doðmayan güneþ ,doðmayan ses , beni bana karýþtýran nefes, sorgulardan ve sorulardan daraðacýna çivilenen kafes..!  soðuk öpücükler kokluyor ruhumu , bu mýzraptan midýr tenden mi, güftelerden dökülen naðmeden mi..? Bilinmez ..bilinmez ki zira “Göçtüðün Kervan Deðilim”  ve öyle bir cinayet ki ellerimle kefenledim zihnimi .

Ahlak deryasýndan üzüm þerbetleriyle yýkandým. Ýnandým ve taptým. Zira dediler ki yokluktan yaratýldýn. Doðdum ,doldum ve kalktým.

Ve dedim ki ;sen beni yokluktan , ben varlýktan yaþattým .

Oysa, Bilgelerin göðsünden süzülen berrak nehirlerin pak ve ulu çocuklarý gibiydim. Ben  kudüs Topraklarýnda yetiþen limon aðaçlarýnýn kokusunun gölgesiydim. Ve ben yalnýzlýðýnýn mabedinin kýblesiydim. Ben ki Nil ýrmaðýndan akan Musa Peygamberin beþiðiydim..

Topraðým bir sen gibi  , mukaddes ve mukadder , hangi felek dayanýr ki buna , Ey bunu yaþatan kader. Ben “Göçtüðün Kervan Deðilim” zira ellerimle kefenledim zihnimi. Artýk ne acý kaldý ne elem nede keder . Çendan onlarda artýk ölüler pazarýndan , gömüye götürüldüler.

Sus diyorlar bana susamýyorum..! Bazen “susma..!” diyorlar bana . Neden..?” diyorum. O meþhur slogan yankýlanýyor kulaklarýmda .

Peki ya zihnimi dolduran efkarýmýn gördüðü rüyalar ..Rüyalarda ki “Ben”i kuþatan hülyalar. Bir hançer gibi göðsümün göðüne doðan kavgalar,kargaþlar ve karanlýklar Nuh tufaný gibiyim ..Kalmak mý, gitmek mi yoksa Ulu daðlarýn doruklarýna göçmek mi...

Hangisi Ya Rabbi..! Ölmek mi..?

Bi-kesin ,kesi, ve bi-canýn caný senden deðil miydi  canlara can katan  Ve canana can veren dest-i kudret dergahý ..!;

sen deðil miydin..?

Düþünceler , sorgular .. haþa seni soruþturmaktan bile korkuyorlar,  öyle ki ömürlerece tene giren ruhlar , hürriyetlerinden bile titriyorlar.

Ancak anlýyorum. Sen sýnýrsýz ,mualla ve ihata edici ,ben nakýs ,nan/kör ve yok edici..

Deðil miydi ki Cebrail’i ,Dostun Halil Ýbrahim geri çevirdi  ,tam kuruldu cehennem Ýbrahim Öldü denildi.

Diyorum ki  Topraðým hasta ve  topraðým yasta. Öyle  bir el deðmeli ki beni topraklarýmda yaþatsa . .

Ahlak deryasýnda üzüm þerbetleriyle yýkandýðým anýlarý hatýrlatsa.

Farkýndayým .. ..futursuzum  ve kaba ancak satýrlarýmýn ruhundan sýzan hüznün  baþý aðrýyor  ve migren fazýna tutuldu. Belki haberin bile yok haþa Allah..Allah unutuldu...

Öyle ki söylenecek çok ..çok þeyler var ancak  trafiðe dikkatli çýkmak gerekiyor. Zira bazen edep , nazdan evvel geliyor.

Gönlümün kýblegahýnda hiç susmayan sevgili. Kýbleler deðiþiyor. Yeter ki sen anýlma . gel gör ki senden öte ne yurt kaldýne belde artýk kalsakta olur kalmasak da bu tende .

Ki ey yolcu ondandýr bu naz ve isyaným ben “Göçtüðün Kervan Deðilim” zira kendi ellerimle kefenledim zihnimi..  çünkü ben yürekten yaþ alýrým

Erkam Yýldýrým